Book,Page,LineNumber,Text 31,0007,001,ทั้งหมด เพียงแต่ข้อสำคัญก็พอแล้ว เพราะจะยกขึ้นกล่าวมาก ก็จะ 31,0007,002,ทำให้อุปัชฌาย์ต้องเสียเวลาบอกมากไป เวลาก็จะไม่พอ เป็นหน้าที่ 31,0007,003,ของศิษย์ควรจะศึกษาภายหลัง จึงยกขึ้นกล่าวในอนุศาสน์แต่เพียง ๔ 31,0007,004,อย่างเท่านั้น พระองค์ทรงเห็นว่ากิจไม่ควรทำ ๔ อย่างนี้ กินความ 31,0007,005,กว้างตลอดถึงข้อห้ามของพระองค์ทุก ๆ สิกขาบท พอแก่ความจำเป็น 31,0007,006,แล้ว.๑ 31,0007,007,๒๔๕๗ 31,0007,008,ถ. อกรณียกิจ ๔ กับปาราชิก ๔ มีข้อความที่จะพึงเข้าใจต่าง 31,0007,009,กันหรือเหมือนกันอย่างไร ? 31,0007,010,ต. ต่างกันอย่างนี้ คือ โดยที่หมายความกว้างและแคบต่างกัน 31,0007,011,ในบางข้อ เช่นในข้อลักทรัพย์ ซึ่งในอกรณียกิจไม่พูดว่าลักมีกำหนด 31,0007,012,เท่าไร ส่วนในปาราชิก ๔ มีกำหนดกะจำนวนราคาของที่ลักไปไว้แน่ 31,0007,013,นอนว่าต้องได้ราคา ๕ มาสกขึ้นไป. ข้อว่าฆ่าสัตว์ ในอกรณียกิจไม่นิยม 31,0007,014,จำกัดว่าสัตว์จำพวกไหน หนักเบาอย่างไร ในปาราชิก ๔ นิยมจำกัด 31,0007,015,บ่งไว้แน่นอนว่าต้องฆ่ามนุษย์ จึงเป็นปาราชิก. อีก ๒ ข้อก็นัยเดียวกัน. 31,0007,016,๒๔๕๗ 31,0007,017,ถ. ฆ่าสัตว์เป็นอาบัติอะไรบ้าง ท่านจึงกล่าวไว้ในอกรณียกิจว่า 31,0007,018,บรรพชิตไม่ควรทำ ? จงอธิบาย. 31,0007,019,"ต. เป็นอาบัติปาราชิกเพราะฆ่าสัตว์มนุษย์, เป็นอาบัติถุลลัจจัย"