Book,Page,LineNumber,Text
31,0012,001,ป้องกันหมู่ผู้ต่างชาติต่างสกุลต่างนิสัยใจคอกัน  ให้มีความประพฤติทาง 
31,0012,002,กายวาจาลงระเบียบเรียบร้อยดีงาม  และให้มีสามัคคีเป็นอันหนึ่งอันเดียว
31,0012,003,กันดังเส้นด้ายอันยึดดอกไม้ต่าง ๆ พันธุ์ไว้ให้รวมอยู่ในความเป็นระเบียบ
31,0012,004,ดีงาม  ไม่กระจัดกระจายฉะนั้น.
31,0012,005,๒๔๕๗-๕๘
31,0012,006,ถ.  พระศาสดาทรงเห็นอำนาจประโยชน์อย่างไร   จึงทรงบัญญัติ
31,0012,007,พระวินัย ?
31,0012,008,ต.  ทรงเห็นอำนาจประโยชน์อย่างนี้ :-
31,0012,009,พระวินัยเป็นเครื่องรักษาภิกษุสงฆ์ให้ตั้งอยู่เป็นอันดี  ประดุจด้าย
31,0012,010,ร้อยดอกไม้อันควบคุมดอกไม้ไว้ไม่ให้กระจัดกระจายฉะนั้น  เป็นเครื่อง
31,0012,011,ป้องกันความประพฤติเสียหาย  ชักจูงให้ประพฤติดีงาม  นำให้มีศรัทธา
31,0012,012,เลื่อมใส  คนที่รวมกันอยู่เป็นหมวดหมู่  ย่อมมีอัธยาศัยต่างกัน  มีกำลัง
31,0012,013,ไม่เท่ากัน  ผู้มีอัธยาศัยหยาบและมีกำลังมาก  ก็จะข่มเหงคนที่มีกำลัง
31,0012,014,น้อย  เหตุนั้น  พระเจ้าแผ่นดินจึงทรงตั้งกฎหมายขึ้น  ห้ามปรามไม่ให้
31,0012,015,คนประพฤติในทางผิด  และวางโทษแก่ผู้ล่วงละเมิดไว้ด้วย  นอกจาก
31,0012,016,นี้ในหมู่หนึ่ง ๆ ก็ยังมีธรรมเนียมสำหรับประพฤติอีก  ในหมู่ภิกษุก็จำ
31,0012,017,ต้องมีกฎหมายและขนบธรรมเนียมเป็นเครื่องปกครอง  เพื่อกันความ
31,0012,018,เสียหายและชักจูงความประพฤติให้ดีงามซึ่งเรียกว่าพระวินัย   หากว่า
31,0012,019,ในหมู่ภิกษุจะไม่มีพระวินัยเป็นเครื่องปกครองแล้ว  จักตั้งเป็นหมวด
31,0012,020,หมู่อยู่ไม่ได้   ในที่สุดก็จักกระจัดกระจายดุจดอกไม้ที่วางกองอยู่ในที่แจ้ง
31,0012,021,ไม่มีด้ายร้อยควบคุมไว้   เมื่อต้องลมพัดก็จะปลิวไปตามลมไม่ตั้งอยู่ได้