Book,Page,LineNumber,Text
31,0024,001,ลงโทษแต่เฉพาะผู้ประพฤติล่วงละเมิดเท่านั้น  เมื่อประพฤติละเมิดแล้ว 
31,0024,002,ใครรู้เห็นก็ตาม  ไม่รู้เห็นก็ตาม  ก็เป็นอันมีลงโทษตามพระพุทธบัญญัติ
31,0024,003,กล่าวคือเป็นอาบัติ.
31,0024,004,๒๙/๘/๗๕
31,0024,005,ถ.  พระวินัยที่ทรงบัญญัติไว้โดยตรงเป็นข้อห้ามหรือข้ออนุญาต ?
31,0024,006,ต.  เป็นทั้ง ๒ อย่าง  คือเป็นทั้งข้อห้ามและข้ออนุญาต.
31,0024,007,ส. ป.
31,0024,008,ถ.  หากว่าพลั้งพลาด  ในฝ่ายไหนเกิดโทษมาก ?  เพราะเหตุไร ?
31,0024,009,ต.  ในฝ่ายพระบัญญัติเกิดโทษมาก  เพราะพลั้งพลาดละเมิดใน
31,0024,010,ข้อที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติห้าม  ต้องอาบัติตามวัตถุนั้น ๆ  ส่วนพระ
31,0024,011,อนุญาตแม้จะพลั้งพลาดไม่กระทำตาม  บางอย่างก็ไม่เป็นอาบัติ  เป็น
31,0024,012,แต่เสียธรรมเนียมของภิกษุหรือไม่ได้รับประโยชน์จากพระอนุญาตนั้น.
31,0024,013,๒๔๕๙
31,0024,014,ถ.  อาบัติเมื่อกล่าวโดยโทษ  นอกจากหนักเบาหรืออย่างกลาง
31,0024,015,แล้ว  จะย่อให้น้อยลงคงได้เท่าไร ?  อะไรบ้าง ?
31,0024,016,ต.  เมื่อย่อให้น้อยลงคงได้ ๒  คือ  ดลกวัชชะ ๑  ปัณณัตติ-
31,0024,017,วัชชะ ๑  จะย่อให้เป็นสเตกิจฉา ๑  อเตกิจฉา ๑  ก็ได้.
31,0024,018,ส. ป.
31,0024,019,ถ.  โทษอย่างไรเรียกโลกวัชชะ  อย่างไรเรียกปัณณัตติวัชชะ ?
31,0024,020,จงอธิบายพอให้ได้ความ.
31,0024,021,ต.  ที่เป็นโทษทางโลก  คือผู้ที่มิใช่ภิกษุทำเข้าก็เป็นความผิด