Book,Page,LineNumber,Text
31,0031,001,เพราะว่าสิกขาบทบางข้อ  ในเมื่อภิกษุประพฤติล่วงเข้า  แม้จะมี 
31,0031,002,เจตนาหรือไม่ก็ตาม  ก็เป็นโทษอยู่แล้ว  และประโยชน์แห่งการปรับ
31,0031,003,เช่นนี้ก็ยังมีอีก  คือการลืมสตินี้  ย่อมเกิดแก่ความไม่เอาใจใส่ระวังรักษา
31,0031,004,เมื่อจะทำอะไรด้วยความไม่เอาใจใส่แล้ว  ผลที่ได้ย่อมมีเสียมากกว่าดี
31,0031,005,ถ้าพระองค์ทรงยกเว้นโทษภิกษุผู้ลืมสติด้วยประการทั้งปวง  ก็เท่ากับ
31,0031,006,พระองค์ทรงอุดหนุนให้ภิกษุมีความเลินเล่อ  ไม่เอาใจใส่ระวังรักษา
31,0031,007,ในกิจอันเป็นหน้าที่ของตน  การปรับโทษภิกษุผู้ลืมสติ  ย่อมมีผลดัง
31,0031,008,กล่าวมานี้  เพราะเหตุนี้  พระองค์จึงไม่ทรงยกเว้นโทษให้แก่ภิกษุผู้ลืม
31,0031,009,สติเลย.
31,0031,010,๒๔๕๗-๒๔๕๘
31,0031,011,ถ.  อาบัติจำพวกอะไร  ต้องลืมด้วยสติก็มี ?
31,0031,012,ต.  อาบัติจำพวกอจิตตกะ  โดยมากต้องเพราะให้ล่วงกำหนดกาล
31,0031,013,ด้วยความหลงลืม  แต่อย่างอื่นก็มี  เช่นลืมทำพินทุ  วิกัป.
31,0031,014,๒๔๖๐
31,0031,015,ถ.  ในการที่ภิกษุต้องอาบัติ ๖ อย่าง  ถ้าภิกษุมีความละอายอยู่
31,0031,016,โดยปกติแล้ว  ยังจะต้องอาบัติด้วยอาการข้อไหนบ้าง ?  ไฉนจึงว่า
31,0031,017,อย่างนั้น ?
31,0031,018,ต.  ยังจะต้องด้วยอาการ ๓ อย่าง  คือ  ด้วยไม่รู้ว่าสิ่งนี้จะเป็น
31,0031,019,"อาบัติบ้าง,  ด้วยสำคัญว่าควรในของที่ไม่ควรบ้าง,  ด้วยลืมสติบ้าง."
31,0031,020,เพราะภิกษุผู้มีความละอายย่อมไม่มีเจตนาที่จะล่วงสิกขาบทก็จริง  ถึง
31,0031,021,อย่างนั้น  ก็ยังมีทางจะต้องอาบัติในส่วนที่เป็นอจิตตกะได้อยู่  เพราะ