Book,Page,LineNumber,Text
31,0040,001,ธรรมทั่วไป. 
31,0040,002,๓๐/๗/๖๗
31,0040,003,ถ.  พระพุทธเจ้าย่อมทรงพระมหากรุณามิใช่หรือ  เหตุไฉนจึง
31,0040,004,ทรงสาปภิกษุผู้ต้องปาราชิกไว้เป็นอย่างแรง  แม้กลับอุปสมบทอีกไม่เป็น
31,0040,005,ภิกษุ  จงอธิบาย ?
31,0040,006,ต.  พระองค์ย่อมเป็นผู้ทรงพระมหากรุณาแท้ทีเดียว  แต่การที่
31,0040,007,ทรงสาปภิกษุผู้ต้องปาราชิกไว้เป็นอย่างแรงนั้น  เห็นว่าพระองค์ไม่ได้
31,0040,008,เป็นผู้สาป  ความประพฤติชั่วของตนเองต่างหากเป็นผู้ลงโทษ  เพราะ
31,0040,009,ว่า  พระองค์เป็นสังฆบิดรสำหรับปกครองหมู่สาวกบรรพชิตให้ตั้งอยู่
31,0040,010,ในความประพฤติชอบ  ไม่ให้ประพฤติชั่ว  ซึ่งผิดจากความมุ่งหมายของ
31,0040,011,พระองค์   เมื่อเป็นเช่นนี้  จำเป็นที่พระองค์จะต้องตั้งกฏข้อบังคับไว้
31,0040,012,เพื่อป้องกันความเสียหายของหมู่บรรพชิตและสำหรับให้บรรพชิตประ-
31,0040,013,พฤติตาม  ตั้งอยู่ในความปกครองของพระองค์  ครั้นพระองค์ได้วางกฏ
31,0040,014,ข้อบังคับไว้เช่นนี้แล้ว  ถ้าหากใครฝ่าฝืนล่วงเข้า  ก็จำเป็นต้องได้รับโทษ
31,0040,015,อยู่เอง  เพราะเหตุนี้  จึงเห็นได้ว่าพระองค์ไม่ได้เป็นผู้สาป  ความประพฤติ
31,0040,016,ของตนเองเป็นผู้ลงโทษ.
31,0040,017,๒๔๕๗
31,0040,018,ถ.  ผู้ต้องปาราชิก  ถือเพศเป็นคฤหัสถ์ไปแล้ว  กับผู้ลาสิกขาโดย
31,0040,019,ปกติ  ยังมีทางได้ทางเสียประโยชน์ในธรรมวินัยต่างกันอย่างไร ?
31,0040,020,ต.  ต่างกัน.  ผู้ต้องปาราชิก  ถูกสงฆ์สาปไปจากหมู่แล้วจะกลับ
31,0040,021,มาบวชในพระธรรมวินัยอีกไม่ได้ตลอดชาติ  ส่วนผู้ลาสิกขาโดยปกติ