Book,Page,LineNumber,Text
31,0047,001,มอบให้ภิกษุเก็บรักษาไว้ก่อน  ภิกษุเลยโกงไม่ให้โจร  โจรก็ทอดธุระ 
31,0047,002,ดังนี้  ภิกษุจะต้องอาบัติอะไร ?  ในเวลาไหน ?
31,0047,003,ต.  ต้องอาบัติปาราชิก.  ในเวลาที่โจรลักได้.
31,0047,004,๓/๙/๗๔
31,0047,005,ถ.  ภิกษุเดินทาง  พบพระพุทธรูปองค์หนึ่ง  ที่ปูชนียสถานโบราณ
31,0047,006,มีความเลื่อมใสอยากได้ไว้บูชา  จึงนำเอามาเสียเฉย ๆ เช่นนี้จะควรปรับ
31,0047,007,ภิกษุนั้นด้วยอาบัติอะไร ?  เพราะเหตุไร ?
31,0047,008,ต.  ปรับไม่ได้.  เพราะไม่มีเถยยจิต.
31,0047,009,๒๔๗๗
31,0047,010,ถ.  ในสิกขาบทที่ ๒ แห่งปาราชิก  ถ้าพูดรวมว่า  อาการขโมย
31,0047,011,มีได้ทั้งในทรัพย์ของตนและทั้งของผู้อื่น  ดังนี้  เป็นการพูดผิดมิใช่หรือ
31,0047,012,เพราะอาการขโมยทั่วไป  ต้องเกิดจากทรัพย์ของผู้อื่นทั้งนั้น  จงอธิบาย
31,0047,013,ให้มีหลัก ?
31,0047,014,ต.  พูดเช่นนั้นถูกแล้ว  เพราะทรัพย์ของตนเอง  ท่านก็จัดเข้า
31,0047,015,เป็นบทอวหารได้  ที่เรียกว่าสุงกฆาตะ  คือภิกษุนำของควรแก่ค่า
31,0047,016,ภาษี  เมื่อผ่านที่เก็บภาษีซ่อนของเหล่านั้นเสีย  หรือของมากซ่อนให้
31,0047,017,เห็นแต่น้อย  ดังนี้  ต้องอาบัติถึงที่สุด  ขณะนำนั้นของนั้นล่วงพ้นเขตภาษี
31,0047,018,ท่านเรียกอาการเช่นนี้ว่าตระบัด.
31,0047,019,๑๒/๑๐/๗๘
31,0047,020,ถ.  ภิกษุ ง.  ลักทรัพย์ได้คราวละ ๑ มาสก  จนถึง ๕ ครั้ง  จะ
31,0047,021,ปรับอาบัติอะไรแก่เธอ ?