Book,Page,LineNumber,Text
33,0014,001,เอกภัณฑะ ของมีสิ่งเดียว. คือชิ้นเดียว มีราคาเป็นวัตถุแห่งปาราชิก.
33,0014,002,"สจิตตกะ มีจิตเจือ, จงใจ. ล่วงสิกขาบท จึงต้องอาบัติ."
33,0014,003,ปรับอาบัติตามราคาสิ่งของ
33,0014,004,- ของได้ราคา ๕ มาสก คือราคาเท่ากับราคาทองคำหนัก ๒๐
33,0014,005,เมล็ดข้าวเปลือก ปรับอาบัติปาราชิก.
33,0014,006,- ของราคาต่ำกว่า ๕ มาสก สูงกว่า ๑ มาสก ปรับอาบัติ
33,0014,007,ถุลลัจจัย.
33,0014,008,- ของราคา ๑ มาสก เท่ากับราคาทองคำหนัก ๔ เมล็ดข้าวเปลือก
33,0014,009,ปรับอาบัติทุกกฎ และของราคาต่ำกว่า ๑ มาสก ปรับอาบัติทุกกฏ.
33,0014,010,อวหาร คืออาการลัก ๑๓ อย่าง คือ :-
33,0014,011,๑. ลัก คือทำของให้เคลื่อนจากฐาน ด้วยอาการแห่งโจร.
33,0014,012,๒. ชิง หรือ วิ่งราว คือแย่งของที่เขาพาติดตัวไปแล้ววิ่งหนี.
33,0014,013,๓. ลักต้อน คือต้อนสัตว์ให้เดินหรือวิ่งไปเอง.
33,0014,014,๔. แย่ง คือแย่งชิงเอาของที่เขาถือแล้วตกหล่นลง.
33,0014,015,๕. ลักสับ คือสับเปลี่ยนสลากในเวลาแจกของด้วยสลาก.
33,0014,016,๖. ตู่ คือกล่าวตู่เอาอสังหาริมทรัพย์ เช่น ที่ดิน.
33,0014,017,๗. ฉ้อ คือรับฝากของแล้วเอาเสียเอง ไม่คืนเจ้าของ.
33,0014,018,๘. ยักยอก คือผู้มีหน้าที่รักษาเรือนคลัง ลักของออกพ้นจาก
33,0014,019,เขตที่ตนรักษา.
33,0014,020,๙. ตระบัด (สุงกฆาตะ) พาของหนีด่านภาษี.