Book,Page,LineNumber,Text
33,0017,001,"คำว่า  "" อวด ""  มีอาการ  ๓  อย่าง "
33,0017,002,๑.  อวด  (โกหก)  อวดตรง ๆ กับคนคนเดียว  ว่าข้าพเจ้าถึง
33,0017,003,"ธรรมอย่างนั้น ๆ  ถ้าผู้นั้นเข้าใจคำพูด  ต้องปาราชิก,  ถ้าไม่เข้าใจ  ต้อง"
33,0017,004,ถุลลัจจัย.
33,0017,005,๒.  อวดตรง ๆ กับคนมาก  ถ้าเขาเข้าใจคำพูดแม้เพียงคนเดียว
33,0017,006,"ก็ต้องปาราชิก,  ถ้าไม่เข้าใจ  ต้องถุลลัจจัย."
33,0017,007,๓.  อวดโดยอ้อม  คืออ้างลักษณะก็ดี  อ้างบริขารเป็นต้นก็ดี
33,0017,008,ว่าภิกษุมีรูปร่างเช่นนั้น ๆ  ใช้บาตรเช่นนั้น ๆ  โดยหมายใจให้ผู้ฟังเข้าใจว่า
33,0017,009,ตนได้บรรลุธรรมเช่นนั้น ๆ  ถ้าผู้ฟังเข้าใจ  ต้องถุลลัจจัย  ถ้าไม่เข้าใจ
33,0017,010,ต้องทุกกฏ.
33,0017,011,การอวดทั้ง  ๓ อย่างนี้  ผู้ฟังจะเชื่อหรือไม่เชื่อไม่เป็นประมาณ  แต่
33,0017,012,ถืออาการเข้าใจหรือความไม่เข้าใจเป็นประมาณ.
33,0017,013,-  สิกขาบทนี้  เป็นสจิตตกะ.
33,0017,014,-  เชื่อหรือไม่  ไม่สำคัญ.
33,0017,015,<B>ตัวอย่างคำถาม</B>  ภิกษุอวดอุตตริมนุสสธรรมแก่คนหลายคน  เขาเชื่อบ้าง
33,0017,016,ไม่เชื่อบ้าง  อยากทราบว่า  ผู้อวดต้องอาบัติอะไร ?
33,0017,017,<B>ตอบ</B>  ถ้าไม่มี  อวด  เขาเข้าใจแม้คนเดียว  ต้องปาราชิก.
33,0017,018,ถ้าเขาไม่เข้าใจ  ต้องถุลลัจจัย.
33,0017,019,"ถ้ามี,  อวดแก่อนุสัมบัน  ต้องปาจิตตีย์."
33,0017,020,"ถ้ามี,  อวดแก่ภิกษุ  ไม่ต้องอาบัติ.  เขาจะเชื่อหรือไม่"
33,0017,021,ไม่เป็นประมาณ.