Book,Page,LineNumber,Text
33,0045,001,ไปฉันเสียในที่อื่น  ซึ่งเขานิมนต์ทีหลัง  ต้องปาจิตตีย์. 
33,0045,002,เว้นไว้แต่วิกัป  คือยกให้ภิกษุอื่น  โดยตกลงกับเจ้าภาพ  หรือ
33,0045,003,คราวเป็นไข้ ๑  หน้าจีวรกาล ๑  เวลาทำจีวร ๑.
33,0045,004,<B>สิกขาบทที่  ๔  การรับขนม  ๓  บาตร</B>
33,0045,005,<B>ขนม</B>  ในที่นี้  หมายเอาของขันหมาก.
33,0045,006,<B>ข้าวสัตตุ</B> หมายเอาของเป็นเสบียงเดินทาง.
33,0045,007,แม้ของที่เขาทำไว้ขาย  ก็สงเคราะห์เข้าได้  เพราะต้องการให้ภิกษุ
33,0045,008,รู้จักประมาณในการรับ  เพื่อมิให้สกุลสึกหรอเสียการ.
33,0045,009,ในหมู่ภิกษุที่อยู่ร่วมกันหลายรูป  รูปใดรูปหนึ่ง  รับครบ  ๓ บาตร
33,0045,010,แล้วต้องหยุด  และบอกให้ภิกษุอื่นมิให้ไปรับ  และต้องแบ่งขนมให้ภิกษุอื่น
33,0045,011,ถ้ารับเกิน  ๓ บาตร  ต้องปาจิตตีย์.  รับครบ  ๓ บาตรแล้วไม่บอกภิกษุ
33,0045,012,อื่น  ต้องทุกกฏ.  ภิกษุผู้รับบอกแล้ว  ยังไปรับขนม  แม้เพียงเล็กน้อย
33,0045,013,ก็ต้องอาบัติทุกกฏ.  ถ้าเกิน  ๓ บาตร  ก็ต้องปาจิตตีย์อีก.
33,0045,014,<B>สิกขาบทที่  ๕  ภิกษุผู้ห้ามอาหาร.</B>
33,0045,015,๑.  คำว่า  <B>ฉันค้างอยู่</B>  คือ  ฉันโภชนะ ๕ ยังไม่เสร็จ  หรือเสร็จ
33,0045,016,แต่ยังไม่ลุกจากที่.
33,0045,017,๒.  มีผู้นำเอาโภชนะ  เข้ามาประเคน  ภิกษุห้าม  ประกอบ
33,0045,018,ด้วยองค์  ๕ คือ :-
33,0045,019,ก.  ฉันค้างอยู่    ข. เขาเอาโภชนะมาถวาย    ค.  เขาอยู่ในหัตถบาส
33,0045,020,ง.  เขาน้อมถวาย    จ.  ภิกษุห้าม.
33,0045,021,๓.  ภิกษุผู้ฉันยังไม่เสร็จ  หรือฉันค้าง  และห้ามอย่างนี้แล้ว  ลุกจากที่