Book,Page,LineNumber,Text
33,0046,001,นั่งนั้นแล้ว ในวันนั้นฉันอาหารอีก ต้องปาจิตตีย์ เว้นเป็นของเดน.
33,0046,002,ขณะรับ ต้องทุกกฏ.
33,0046,003,๔. ของเป็นเดน มี ๒ คือ :-
33,0046,004,ก. เดนเหลือจากภิกษุไข้ฉัน.
33,0046,005,ข. ภิกษุทำให้เป็นเดน คือฉันพอเป็นพิธีแล้วยังไม่ลุก ยก
33,0046,006,ส่งให้ภิกษุผู้ห้ามอาหารแล้วในหัตถบาส บอกว่าพอแล้ว.
33,0046,007,สิกขาบทที่ ๖ ภิกษุผู้เอาอาหารไปล่อให้ภิกษุผู้ห้ามอาหารฉัน.
33,0046,008,ภิกษุแกล้งเอาโภชนะที่ไม่เป็นเดนไปล่อให้ภิกษุผู้ห้ามข้าวแล้วฉัน
33,0046,009,"โดยมุ่งจะหาโทษให้, พอเธอฉัน ภิกษุผู้ล่อ ต้องปาจิตตีย์."
33,0046,010,สิกขาบทที่ ๗ ฉันอาหารในเวลาวิกาล.
33,0046,011,ภิกษุฉันของเคี้ยวของฉัน ในเวลาวิกาล ต้องปาจิตตีย์.
33,0046,012,๑. คำว่า ของเคี้ยว ได้แก่ ผลไม้ เหง้า เผือก มัน เป็นต้น.
33,0046,013,๒. คำว่า ของฉัน ได้แก่ โภชนะ ๕ อย่าง.
33,0046,014,สิกขาบทที่ ๘ ฉันอาหารที่รับประเคนไว้ค้างคืน.
33,0046,015,ฉันของเคี้ยวของฉันที่รับประเคนไว้ค้างคืน ต้องปาจิตตีย์.
33,0046,016,กาลิก ๔
33,0046,017,๑. ยาวกาลิก ของฉันได้เช้าถึงเที่ยง คือของเคี้ยว ของฉัน.
33,0046,018,๒. ยามกาลิก ของฉันได้เช้าจนถึงก่อนย่ำรุ่ง คือ ผลไม้คั้น
33,0046,019,เป็นต้น.
33,0046,020,๓. สัตตาหกาลิก ของฉันได้ ๗ วัน คือ เภสัช ๕.