Book,Page,LineNumber,Text
38,0016,001,รองเท้าที่ประกอบด้วยลักษณะอันใช้ได้โดยประการทั้งปวงแล้ว
38,0016,002,ภิกษุจะใช้ในที่ทั่วไปไม่ได้  ไม่เจ็บเท้า  ห้ามไม่ให้สวมเข้าบ้าน  เป็น  
38,0016,003,อาคันตุกะเข้าไปในวัดอื่นก็ให้ถอด  ในอารามอันมิใช่ที่ต้องห้าม  ในป่า
38,0016,004,สวมได้.  ฝ่าเท้าบาง  เหยียบฟื้นแข็งไม่ได้  เหยียบเข้าเจ็บ  หรือใน
38,0016,005,ฤดูร้อน   ฟื้นรอน  เหยียบเข้าเท้าพอง  สวมเข้าบ้านได้เข้าวัดได้.
38,0016,006,ในฤดูฝน  ไปในที่ฉำแฉะ  ภิกษุผู้อาพาธเป็นโรคกษัย  สวมเพื่อกัน
38,0016,007,เท้าเย็นก็ได้.
38,0016,008,<B>เครื่องเสนาสนะ</B>
38,0016,009,<B>บริขารบริโภคที่เป็นเครื่องเสนาสนะ  คือ</B>
38,0016,010,๑.  เตียง  [เตียงมีเท้าเกิน  ๘  นิ้ว  หรือเป็นของใหญ่  หรือมีรูปสัตว์
38,0016,011,ร้ายที่เท้าเช่นเตียงจมูกสิงห์  เรียกบัลลังก์  ห้ามไม่ให้ใช้].
38,0016,012,๒.  ตั่ง  [คือม้าสำหรับนั่ง  ๔  เหลี่ยมรี  นั่งได้สองคนก็มี  หากมีเท้า
38,0016,013,เกิน  ๘  นิ้ว  ห้ามไม่ให้ใช้].
38,0016,014,๓.  อาสันทิ  [คือม้าสำหรับนั่ง ๔  เหลี่ยมจตุรัส].
38,0016,015,๔.  ฟูกเตียง  [คือที่นอน  ยัดนุ่นหรือใหญ่  ห้ามไม่ให้ใช้].
38,0016,016,๕.  ฟูกตั่งคือเบาะ  [ยัดนุ่น  ห้ามไม่ให้ใช้].
38,0016,017,๖.  หมอนหนุนศีรษะ  [ประมาณพอศีรษะ  หมอนใหญ่กึ่งกาย  หมอน
38,0016,018,ข้าง  ห้ามไม่ให้ใช้].
38,0016,019,๗. มุ้ง.
38,0016,020,๘.  เครื่องลาดอันไม่จัดว่าเป็นของวิจิตร.