Book,Page,LineNumber,Text
38,0021,001,"""จงขนบาตรจีวรของเธอออกไปเสีย""  หรือ  ""เธอไม่ต้องอุปัฏฐาก"
38,0021,002,"ฉันดอก""   หรือแสดงอาการให้รู้อย่างนั้นก็ได้.  "
38,0021,003,<B>วิธีถอนประณาม</B>
38,0021,004,สัทธิวิหาริก  ผู้ถูกประณามแล้ว  ต้องทำดีแก้ตัว  ขอให้อุปัชฌายะ
38,0021,005,อดโทษ  ถ้าทอดธุระเสีย  เป็นโทษแก่สัทธิวิหาริก.
38,0021,006,สัทธิวิหาริก  กลับทำดี  และขอขมาโทษแล้ว  อุปัชฌายะไม่
38,0021,007,รับแล้วไม่ระงับประณาม  ก็มีโทษแก่อุปัชฌายะ.
38,0021,008,เว้นไว้แต่สัทธิวิหาริกยังไม่ได้แก้ตัวจากเหตุที่ให้ถูกประณามหรือ
38,0021,009,เห็นว่ารับง่ายนัก  จักไม่เข็ดหลาบ  ยังผูกใจว่าจะรับ  ไม่มีโทษ.
38,0021,010,<B>คำของในการถืออาจารย์ว่าดังนี้</B>
38,0021,011,"""อาจริโย  เม  ภนฺเต  โหหิ.  อายสฺมโต  นิสฺสาย  วจฺฉามิ"""
38,0021,012,[๓  หน].
38,0021,013,"""ขอท่านจงเป็นอาจารย์ของข้าพเจ้า ๆ  จักอยู่อาศัยท่าน."""
38,0021,014,ภิกษุผู้รับให้พึ่งพิง   ได้ชื่อว่าอาจารย์   ซึ่งแปลว่าผู้ฝึกมารยาท
38,0021,015,ภิกษุผู้อิงอาศัย  ได้ชื่อว่าอันเตวาสิกหรืออันเตวาสี  ซึ่งแปลว่าผู้อยู่
38,0021,016,ในสำนัก.
38,0021,017,<B>ในอรรถกถานับอาจารย์เป็น   ๔  คือ</B>
38,0021,018,๑.  ท่านผู้ให้สรณคมน์เมื่อบรรพชา [ปัพพัชชาจารย์].
38,0021,019,๒.  ท่านผู้สวดกรรมวาจาเมื่ออุปสบท  [อุปสัมปทาจารย์].
38,0021,020,๓.  ท่านผู้ให้นิสัย  [นิสสยาจารย์].
38,0021,021,๔.  ท่านผู้สอนธรรม  [อุทเทสาจารย์].