Book,Page,LineNumber,Text
38,0034,001,<B>ภิกษุผู้พร้อมด้วยองค์สมควรเลือกเป็นผู้พยาบาล  ดังนี้</B> 
38,0034,002,๑.  รู้จักประกอบเภสัช.
38,0034,003,๒.  รู้จักของอันแสลงแก่โรคและไม่แสลง.
38,0034,004,<B>ภิกษุผู้อาพาธสมควรทำตนให้เป็นผู้พยาบาลง่าย  คือ</B>
38,0034,005,๑.  ทำความสบายให้แก่ตน  [ไม่ฉันของแสลง  และไม่ทำฝืนความ
38,0034,006,สบายอย่างอื่น].
38,0034,007,๒.  รู้จักประมาณคือความพอดีในของไม่แสลง  เช่นไม่ฉันมากเกินไป.
38,0034,008,๓.  ฉันยาง่าย.
38,0034,009,๔.  บอกอาการไข้ตามเป็นอย่างไรแก่ผู้พยาบาล.
38,0034,010,๕.  เป็นผู้อดทนต่อทุกขเวทนา.
38,0034,011,[แม้สามเณรก็ควรได้รับความพยาบาล  ดุจเดียวกับภิกษุ].
38,0034,012,<B>จริยาวัตร</B>
38,0034,013,๑.  ห้ามไม่ให้เหยียบผืนผ้าขาวอันเขาลาดไว้ในที่นิมนต์.
38,0034,014,๒.  ยังไม่พิจารณาก่อน  อย่าเพิ่มนั่งลงบนอาสนะ.
38,0034,015,๓.  ห้ามไม่ให้นั่งอาสนะยาวกับหญิงและคนพันทาง  [แต่จะนั่งกับคน
38,0034,016,มีอาสนะไม่เสมอกันได้อยู่].
38,0034,017,๔.  ภิกษุผู้รองลำดับฉันค้างอยู่  อย่าให้ลุก.
38,0034,018,๕.  จะพักในกลางวัน  ท่านให้ปิดประตู.
38,0034,019,๖.  ห้ามไม่ให้เทอุจจาระ  ปัสสาวะ  หยากเยื่อ  หรือของเป็นเดน
38,0034,020,ทิ้งลงไปนอกฝานอกกำแพง  [และห้ามไม่ให้ทิ้งของเช่นนั้นในที่สุด
38,0034,021,เขียว].