Book,Page,LineNumber,Text
40,0019,001,๑.  อาศัยตนระลึกชาติได้  ชาติหนึ่งบ้าง  สองชาติบ้าง  จนถึง
40,0019,002,หลายแสนชาติบ้าง.  
40,0019,003,๒.  อาศัยตนระลึกชาติได้  สังวัฏฏกัปวิวัฏฏกัปหนึ่งบ้าง  สอง
40,0019,004,บาง  จนถึงสิบบ้าง.
40,0019,005,๓.  อาศัยตนระลึกชาติได้  ยิ่งกว่าสิบสังวัฏฏกัปวิวัฏฏกัปบ้าง
40,0019,006,ยี่สิบบ้าง  สามสิบบ้าง  สี่สิบบ้าง.
40,0019,007,๔.  อาศัยตนนึกถึงเทียบเคียง   คาดคะเนเอาด้วยความคิดของ
40,0019,008,ตนเอง.
40,0019,009,ผู้มีความเห็นว่า  บางอย่างเที่ยง    บางอย่างไม่เที่ยง  บัญญัติตน
40,0019,010,และโลกว่า  บางอย่างเที่ยง  บางอย่างไม่เที่ยง  ด้วยปรารภวัตถุ  ๔  อย่าง
40,0019,011,คือ :-
40,0019,012,๑.  อาศัยตนไปเกิดเป็นพรหม   ระลึกชาติได้เพียงชาติเดียว
40,0019,013,ถอยหลังยิ่งกว่านั้นระลึกไม่ได้  เห็นพรหมผู้เกิดก่อนมีอายุยืน  จึงสำคัญ
40,0019,014,ว่า  มหาพรหมเท่านั้นเที่ยง  นอกนั้นไม่เที่ยง.
40,0019,015,๒.  อาศัยตนเกิดเป็นเทพดา  ชื่อขิฑฑาปโทสิกา  และระลึกชาติ
40,0019,016,ได้  จึงสำคัญว่า  เทพดาชื่อขิฑฑาปโทสิกาเท่านั้นเที่ยง  นอกนั้นไม่เที่ยง.
40,0019,017,๓.  อาศัยตนเกิดเป็นเทพดาชื่อ  มโนโทสิกา  และระลึกชาติได้
40,0019,018,จึงสำคัญว่า   เทพดาชื่อ  มโนปโทสิกา  เท่านั้นเที่ยง  นอกนั้นไม่เที่ยง.
40,0019,019,๔.  อาศัยตนคิดคาดคะเนเทียบเคียงว่า  ตา  หู  จมูก  ลิ้น  กาย
40,0019,020,ได้ชื่อว่าตนไม่เที่ยง  ส่วนจิต  มนะ  วิญญาณ  ได้ชื่อว่าตนเหมือนกัน
40,0019,021,เป็นของเที่ยง.