Book,Page,LineNumber,Text
40,0031,001,อภิธรรมวาที.  
40,0031,002,เมื่อภิกษุวัชชีบุตร  ถึงสหชาตินครแล้ว  จึงเอาสมณบริขาร  เข้า
40,0031,003,ถวายพระเรวตเถระ ๆ  ไม่รับ  จึงพากันไปหาพระอุตตรภิกษุผู้เป็นศิษย์
40,0031,004,อุปัฏฐาก  ขอให้ช่วยว่ากล่าวและสนับสนุนฝ่ายตน  อุตตรภิกษุผู้อุปัฏฐาก
40,0031,005,ก็เข้าไปวิงวอนพระเรวตเถระ ๆ  จึงขับไล่พระอุตตรภิกษุผู้เป็นศิษย์นั้น
40,0031,006,เสีย.
40,0031,007,ฝ่ายพวกภิกษุวัชชีบุตรไม่ได้พวก  จึงพากันไปสู่เมืองปาตลีบุตร
40,0031,008,เข้าไปทูลล่อลวงพระเจ้ากาลาโศกราชว่า  พวกตนได้ชำระพระคันธกุฎี
40,0031,009,สมเด็จพระผู้มีพระภาคในมหาวันวิหารวัชชีภูมิ  ภิกษุคามวาสีจะมาชิง
40,0031,010,เอาวิหารนั้นเสีย  ขอบพิตรจงช่วยห้าม  พระเจ้ากาลาโศกราชก็ทรง
40,0031,011,เชื่อ  ครั้นแล้วภิกษุวัชชีบุตรก็กลับมายังกรุงไพศาลี  ในสหชาติวัน  อัน
40,0031,012,ใกล้กับที่ซึ่งพระเรวตเถระอยู่.
40,0031,013,"ภิกษุในสหชาติวันได้ประชุมกัน  ๑,๑๙๐,๐๐๐  (หนึ่งล้านหนึ่งแสน"
40,0031,014,เก้าหมื่น  หรือสิบเอ็ดแสนเก้าหมื่น)  รูป  เพื่อจะระงับอธิกรณ์  จึง
40,0031,015,หารือแก่พระเรวตเถระว่า  จะระงับอธิกรณ์ในสหชาตินครนี้  พระเรวต-
40,0031,016,เถระห้าม  ด้วยอ้างว่าวัตถุ  ๑๐  ประการนี้เกิดขึ้นเพราะภิกษุวัชชีบุตรใน
40,0031,017,กรุงไพศาลี  จักเว้นพวกที่เป็นต้นเหตุเสียไม่ได้  จึงตกลงพากันไปยังกรุง
40,0031,018,ไพศาลี.
40,0031,019,เมื่อถึงกรุงไพศาลีแล้ว  พระเจ้ากาลาโศกราชไม่ทันได้ทรงพิจารณา
40,0031,020,ให้เห็นผิดและชอบ  หลงเชื่อภิกษุวัชชีบุตร  จึงตรัสสั่งอำมาตย์ให้ไป
40,0031,021,ห้ามภิกษุอื่นอย่าให้อยู่ในวิหาร  นอกจากที่ได้อยู่มาแล้ว  อำมาตย์ไปไม่