Book,Page,LineNumber,Text
40,0038,001,พระเจ้าธรรมาโศกทรงทราบว่า  พระสงฆ์ไม่ทำอุโบสถสังฆกรรม
40,0038,002,และไม่ทันได้ไต่ถามเหตุ  จึงใช้อำมาตย์ไประงับอธิกรณ์  อำมาตย์
40,0038,003,นั้นไม่รู้จะไปทำอย่างไร   เพื่อจึงแนะว่า   ถ้าใครขัดขืนก็ควรฆ่า  
40,0038,004,อำมาตย์ไปถึงหมู่พระสงฆ์แล้ว  บังคับให้ทำอุโบสถสังฆกรรม  พระสงฆ์
40,0038,005,ผู้หนักอยู่ในพระธรรมวินัย  ก็ไม่อาจทำอุโบสถสังฆกรรมร่วมกับพวก
40,0038,006,เดียรถีย์นั้นได้  อำมาตย์เห็นว่าขัดคำสั่งก็ฆ่าเสีย  ๒-๓  องค์.
40,0038,007,พระติสสะ  ผู้อนุชาของพระเจ้าธรรมาโศก  ซึ่งได้ออกผนวช  เมื่อ
40,0038,008,ครั้งก่อนแต่พระธรรมาโศกได้ราชาภิเษก  ได้ผนวชอยู่ในสำนักพระธรรม-
40,0038,009,รักขิตเถระ  ได้เห็นอาการของอำมาตย์กระทำดังนั้น  จึงลุกมานั่งคั่นอยู่
40,0038,010,ในที่ใกล้อำมาตย์นั้น  อำมาตย์เห็นจำได้จึงหยุดแล้วจึงกลับมากราบทูลแด่
40,0038,011,พระเจ้าธรรมาโศกราชว่า  กระหม่อมฉัน  ถือรับสั่งออกไประงับอธิกรณ์
40,0038,012,บอกให้พระสงฆ์ทำอุโบสถสังฆกรรม  กลับขัดขืนไม่ทำตาม  จึงตัดศีรษะ
40,0038,013,เสีย  ๒-๓  รูป  พระเจ้าธรรมาโศกราชได้ทราบดังนั้น   ทรงกลัวจะเป็น
40,0038,014,โทษ  จึงรีบเสด็จไปยังอาราม  เล่าความนั้นให้พระสงฆ์ฟังแล้วจึงตรัสถาม
40,0038,015,ว่าบาปจะตกอยู่กับใคร  พระสงฆ์ถวายพระพรไม่ลงกัน  บางพวกที่ปัญญา
40,0038,016,เขลาก็ว่า ตกอยู่แก่มหาบพิตร  เพราะมหาบพิตรสั่งให้เขาไป  บางพวก
40,0038,017,ที่มีปัญญาก็ว่า  บาปตกอยู่แก่อำมาตย์  เพราะมหาบพิตรไม่ได้ใช้ให้เขา
40,0038,018,ไปฆ่า  เมื่อได้ทรงฟังคำถวายพระพรของพระสงฆ์ไม่ลงกันเช่นนั้น ก็ยิ่ง
40,0038,019,สงสัยมากขึ้น  จึงรับสั่งถามมหาพระสงฆ์ผู้ที่มีความแกล้วกล้า  อาจชำระ
40,0038,020,ความสงสัยนี้ได้  พระสงฆ์ถวายพระพรว่า  เห็นแต่พระโมคคัลลีบุตร
40,0038,021,ดิสสเถระเท่านั้น   อาจตัดความสงสัยอันนี้ได้  จึงให้จัดพระมหาเถระ