Book,Page,LineNumber,Text
40,0039,001,และอำมาตย์พร้อมด้วยบริวารไปอาราธนาถึง  ๒  ครั้ง   ท่านก็ไม่มา
40,0039,002,เพราะไปบอกกับท่านว่า  พระมหากษัตริย์รับสั่งหา.  ต่อครั้งที่  ๓  จึงมา
40,0039,003,เพราะไปบอกขอให้ท่านมาช่วยชำระพระศาสนา.  
40,0039,004,ผู้ไปอาราธนาครั้งที่  ๑  คือ  พระมหาเถระที่เป็นธรรมกถึก  ๔  รูป
40,0039,005,"มีบริวารองค์ละ  ๑,๐๐๐  (หนึ่งพัน)  รูป  และอำมาตย์  ๔  คนมีบริวาร"
40,0039,006,"คนละ ๑,๐๐๐  (หนึ่งพัน)."
40,0039,007,"ครั้งที่ ๒  พระมหาเถระ  ๘ รูป  บริวาร  ๘,๐๐๐  (แปดพัน)"
40,0039,008,"อำมาตย์  ๘ คน  บริวาร  ๘,๐๐๐  (แปดพัน)."
40,0039,009,ครั้งที่ ๓  พระมหาเถระผู้ใหญ่  ๑๖  รูป  อำมาตย์  ๑๖  คน  บริวาร
40,0039,010,"๓๒,๐๐๐  (สามหมื่นสองพัน)."
40,0039,011,เมื่อพระโมคคัลลีบุตรดิสสเถระมาถึง  พระบรมกษัตริย์จึงทรงทำ
40,0039,012,การต้อนรับ  และให้ท่านพักพอสมควรแล้ว  จึงตรัสเล่าเรื่องแต่ต้น
40,0039,013,จนถึงอำมาตย์ไปฆ่าพระสงฆ์  ให้พระโมคคัลลีลบุตรดิสสเถระฟังแล้ว
40,0039,014,ตรัสถามว่า  บาปจะตกอยู่แก่ใคร  พระโมคคัลลีบุตรดิสสเถระถวายพระ
40,0039,015,พรว่า  บาปตกอยู่แก่อำมาตย์ผู้ฆ่า  เพราะพระมหาบพิตรไม่ได้มีเจตนาจัก
40,0039,016,ให้อำมาตย์ไปฆ่า  ยกพระพุทธพจน์ที่ว่า  <B>เจตนาหํ  ภิกฺขเว  ภมฺมํ  วทามิ</B>
40,0039,017,ขึ้นเป็นหลักวินิจฉัย  และให้พระมหากษัตริย์หายสงสัย  และได้อ้าง
40,0039,018,ชาดกสาธกอีกมากมาย  พระโมคัลลีบุตรดิสสเถระยังพระมหากษัตริย์
40,0039,019,ให้ทรงทราบด้วยพระธรรมเทศนา  ดังนี้  แล้วอยู่ในอุทยานนั้น  ๗  วัน
40,0039,020,ให้พระมหากษัตริย์เรียนลัทธิสมัยในพระพุทธศาสนา  ในวันที่ ๗  พระ
40,0039,021,บรมกษัตริย์  ตรัสใช้ให้ไปประกาศแก่ภิกษุบรรดาที่อยู่ชมพูทวีปให้มา