Book,Page,LineNumber,Text
40,0048,001,อันมาก  ได้มาทำการแย่งชิงพระราชสมบัติ  พระเจ้าวัฏฏคามิณี  จึงหนี
40,0048,002,จากพระนคร  ไปซ่อนอยู่ในป่าใกล้เวสสคิรีวิหาร  ซึ่งพระมหาติสสเถระ
40,0048,003,อาศัยอยู่ ณ  ที่นั้น  พระเถระเจ้าทราบว่าพระมหากษัตริย์ได้หนีภัยมาซุ่มซ่อน
40,0048,004,อยู่ ณ  ที่นั้น  เมื่อบิณฑบาตมาได้ก็แบ่งไปถวาย  ทรงพอพระทัย  จึงทรง
40,0048,005,สร้างพระวิหารถวายเป็นสังฆบริโภค ๑ หลัง  ต่อมา พระมหาติสสเถระ   
40,0048,006,ได้ฝากให้เสด็จอยู่กับตนสีวะผู้เป็นนายแขวงและเป็นอุปัฏฐากของตน
40,0048,007,จึงเสด็จอยู่ในที่นั้นราว ๑๙ ปี.
40,0048,008,ในระหว่างนั้นเหล่าทมิฬทั้ง ๗  คน  เมื่อใครเป็นใหญ่ก็พากันจับ
40,0048,009,ฆ่าชิงครองราชสมบัติเสียเอง  ครองอยู่ได้ราว ๒  ปีบ้าง กว่า ๒  ปีบ้าง
40,0048,010,แล้วถูกฆ่า  เป็นมาเช่นนี้ถึงสมัยทาฐิยทมิฬครองราชสมบัติ.
40,0048,011,พระเจ้าวัฏฏคามิณีมีกำลังขึ้นก็ยกพยุหพลมาตี  ฝ่ายทาฐิยทมิฬก็
40,0048,012,พ่ายแพ้  จึงทรงครองราชสมบัติได้อีก และได้สั่งให้ทำลายอารามแห่ง
40,0048,013,เดียรถีย์นิครนถ์ในตำบลนั้น  แล้วทรงสร้างวิหารลงในตำบลนั้นมี ๑๒
40,0048,014,บริเวณ  และพระองค์ทรงสร้างอภัยคิรีวิหารถวายแก่พระติสสมหาเถระ
40,0048,015,เมื่อสร้างเสร็จแล้วจึงรับสั่งให้ราชบุรุษไปนิมนต์มาอยู่  เพราะอาศัยการ
40,0048,016,ระลึกถึงอุปการคุณซึ่งพระเถระได้มีอยู่แด่พระองค์ ครั้นพระเถระมาแล้ว
40,0048,017,ก็ทรงมอบอภัยคิรีวิหารถวาย  และทรงบำรุงด้วยจตุปัจจัย  แม้ที่ซึ่งพระ
40,0048,018,องค์ทรงบังคับให้นางโสมเทวีลงจากรถ  เมื่อครั้งหนีทมิฬ  ก็ทรงสร้าง
40,0048,019,อารามขึ้น  ชื่อว่า  โสมาราม.
40,0048,020,ฝ่ายโยธาทั้ง ๗  อตติยอมาตย์  สร้างพระวิหารชื่อ  ทักขิณาวิหาร
40,0048,021,ด้านทักษิณแห่งอนุราธบุรี.