Book,Page,LineNumber,Text
41,0035,001,ถ.  จงแสดงอนุตตริยะ  ๓  ให้เป็นเหตุผลเนื่องถึงกัน ?
41,0035,002,ต.  เนื่องกันอย่างนี้   ความเห็นอันเยี่ยมนั้น   หมายเอาความ
41,0035,003,เห็นธรรมอย่างสูง   คือธรรมอันเป็นเหตุและผลเนื่องถึงกัน   ทั้งส่วนที่
41,0035,004,เป็นสุข   และส่วนที่เป็นทุกข์   อันจัดว่าเป็นทัสสนานุตตริยะนั้น  ย่อม 
41,0035,005,เป็นปัจจัยให้ละเหตุแห่งทุกข์   ประกอบเหตุแห่งสุข   อาการที่ทำ
41,0035,006,การละเหตุแห่งทุกข์   ประกอบเหตุแห่งสุข   อันเป็นผลเนื่องมาจาก
41,0035,007,ความเห็นอย่างเยี่ยมนี้  จัดเป็นปฏิปทานุตตริยะ  ๆ  นี้ย่อมเป็นเหตุให้พ้น
41,0035,008,จากกิเลสาสวะ   เมื่อพ้นจากกิเลสาสวะเป็นอกุปปธรรม   อันเป็นผลสืบ
41,0035,009,เนื่องมาจากความปฏิบัติดีขึ้น   เรียกว่า  วิมุตตานุตตริยะ   อนุตตริยะ  ๓
41,0035,010,เป็นเหตุผลเนื่องกันดังนี้.
41,0035,011,๒๔๗๘-๗๐-๗๕
41,0035,012,ถ.  ทัสสนานุตตริยะ  ย่อมมีได้ด้วยการศึกษาปริยัติธรรม  หรือมี
41,0035,013,ได้ด้วยปฏิปทานุตตริยะ   อย่างไร ?
41,0035,014,ต.  ทัสสนานุตตริยะ  ย่อมมีได้ด้วยการศึกษาปริยัติธรรม  และ
41,0035,015,ปฏิบัติควบกันไป.
41,0035,016,๒๔๗๘
41,0035,017,ถ.  ความพ้นอย่างไร  จัดเป็นวิมุตตานุตตริยะ  อย่างไรไม่เป็น ?
41,0035,018,ต.  ความพ้นจากกิเลสาสวะได้โดยเด็ดขาด  ไม่มีทางที่จะกลับ
41,0035,019,กำเริบอีก  จัดเป็นวิมุตตานุตตริยะ  ถ้าพ้นจากกิเลสแล้วยังกลับกำเริบ
41,0035,020,ได้อีกก็ดี   พ้นอย่างอื่นก็ดี  ไม่จัดเป็นวิมุตตานุตตริยะ.
41,0035,021,ส. ป.