Book,Page,LineNumber,Text
43,0014,001,ทรงบรรลุอมฤตธรรมแล้ว.  
43,0014,002,๒/๙/๖๙
43,0014,003,ถ.  ข้อที่ภิกษุปัญจวัคคีย์  ใช้คำพูดด้วยพระศาสดาว่า  อาวุโส
43,0014,004,ดังนี้  มีท่าทีจะพึงเข้าใจว่ากระไร ?  รู้ได้อย่างไร  จึงตอบอย่างนั้น.
43,0014,005,ต.  มีทางจะพึงเข้าใจว่า  ภิกษุปัญจวัคคีย์พูดด้วยถ้อยคำตีเสมอ
43,0014,006,โดยสามัญโวหารว่า  ยกตนเทียมท่าน  เพราะอำนาจมานะทิฏฐิ
43,0014,007,เห็นว่าตนเป็นผู้แก่กว่าโดยอายุ  คำว่า  อาวุโส  เป็นคำสำหรับผู้แก่กว่า
43,0014,008,เรียกผู้อ่อนกว่า.  รู้ได้อย่างนี้  คือในคราวที่พระศาสดาประสูติใหม่
43,0014,009,พระเจ้าสุทโธทนะ  โปรดให้เชิญพราหมณ์  ๑๐๘ คนมาฉันโภชนะ
43,0014,010,ในพิธีทำนายพระลักษณะ  ในพราหมณ์  ๘  คน  จากพวกนั้น
43,0014,011,เป็นผู้ตรวจและทำนาย  ในพราหมณ์  ๘ คนนั้น  เป็นผู้มีอายุแก่กว่า
43,0014,012,พระศาสดา  จึงใช้คำพูดด้วยอย่างนั้น.
43,0014,013,๒๔๖๘๙
43,0014,014,ถ.  เพราะเหตุไรในปฐมเทศนา  จึงยกมัชฌิมาปฏิปทาขึ้นแสดง
43,0014,015,ถึง ๒  ครั้ง  จะมิเป็นอันซ้ำกันหรือ ?  จงอธิบาย.
43,0014,016,ต.  ไม่เป็นอันซ้ำกัน.  การที่ยกมัชฌิมาปฏิปทาขึ้นแสดงในครั้ง
43,0014,017,แรกก็เพื่อจะทรงคัดค้านส่วนสุด ๒  อย่าง  คือ  กามสุขัลลิกานุโยค  การ
43,0014,018,ประกอบตนให้พัวพันด้วยสุขในกามเป็นส่วนสุดข้างหย่อน  อัตตกิลม-
43,0014,019,ถานุโยค  การประกอบความเหน็ดเหนื่อยแก่ตนเปล่า  อันเป็นส่วนสุด
43,0014,020,ข้างตึงว่า  อันบรรพชิตไม่ควรเสพ  เพราะไม่ใช่ทางแห่งความตรัสรู้
43,0014,021,ทางแสดงมัชฌิมาปฏิปทา  คือการปฏิบัติเป็นสายกลาง  ไม่ข้องแวะ