Book,Page,LineNumber,Text
47,0033,001,หมวดที่  ๔  พรหมวิหาร  ๔ 
47,0033,002,๑.  <B>เมตตา</B>	ความรักใครปรารถนาจะให้เป็นสุข.
47,0033,003,๒. <B>กรุณา</B>	ความสงสารคิดจะช่วยให้พ้นทุกข์.
47,0033,004,๓.  <B>มุทิตา</B>	ความพลอยยินดี  ในเมื่อผู้อื่นได้ดี.  
47,0033,005,๔. <B>อุเบกขา</B>	ความวางเฉย  ไม่ดีใจไม่เสียใจ  ในเมื่อผู้อื่น
47,0033,006,ถึงความวิบัติ.
47,0033,007,วิธีเจริญ
47,0033,008,๑.  เมตตา
47,0033,009,พึงเข้าไปอาศัยเสนาสนะอันสมควร  มีเสนาสนะอันสงัดเป็นต้น
47,0033,010,แล้วพิจารณาให้เห็นโทษของโทสะและอานิสงส์ของขันติ  พึงตั้งเมตตา-
47,0033,011,"จิตในตนก่อนว่า  เราจงเป็นสุข  ๆ,  เราอย่างมีทุกข์เลย,  เราอย่างมีเวร"
47,0033,012,"แก่ใคร ๆ  เลย,  เราอย่าป่วยไข้เลย,  เราอย่ามีทุกข์กายทุกข์ใจเลย,"
47,0033,013,"เราจงเป็นสุข  ๆ  รักษาตนพ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด,  อย่างใดอย่างหนึ่ง"
47,0033,014,เมื่อตั้งเมตตาในตนแล้ว  พึงขยายออกไปถึงคนใกล้เคียง  เช่นมารดา
47,0033,015,บิดาและวงศ์ญาติเป็นต้น  เมื่อแผ่ไปได้เช่นนี้แล้ว  แต่นั้นพึงแผ่ไปใน
47,0033,016,สัตว์ไม่มีประมาณ  เพราะว่าตนรักสุขเกลียดทุกข์ฉันใด  แม้สัตว์อื่นทั่ว ๆ
47,0033,017,ไปก็รักสุขเกลียดทุกข์ฉันนั้น  พึงตั้งจิตแผ่ไปว่า  สัตว์ทั้งหลายทั้งสิ้น
47,0033,018,"จงอย่ามีเวรแก่กันและกัน,   จงอย่ามีพยาบาทแก่กันและกัน,  จงอย่ามี"
47,0033,019,"ความป่วยไข้ลำบากกายใจ,  จงอย่างมีอุปัทวทุกข์ภัยเกิดขึ้นในกานใจ,"
47,0033,020,จงเป็นสุข ๆ  รักษาตนพ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นทุกอิริยาบถเถิด.  หรือ