Book,Page,LineNumber,Text
48,0046,001,เวลาฐานที่และอื่น ๆ  ไม่มีข้อแตกต่าง  คำพยานมีลักษณะอย่างนี้ควรฟัง 
48,0046,002,ได้  ข้อว่าเห็นเทียบกันได้กับเห็นนั้น  เช่นพยานโจทก์เบิกความสมโดย
48,0046,003,ใจความ  แต่แตกต่างบ้างโดยพลความอันไม่สำคัญ  คำพยานมีลักษณะ
48,0046,004,เช่นนี้ควรฟังได้เหมือนกัน  ข้อว่าเห็นยันกัน  ไม่เข้ากันนั้น   เช่นพยาน
48,0046,005,โจทก์เบิกความแตกต่างจากคำของโจทก์โดยใจความสำคัญ  หรือคำของ
48,0046,006,พยานผู้นั้นเอง  ในเมื่อถูกซัก  เบิกต้นกับปลายไม่สมกัน  คำพยานมี
48,0046,007,ลักษณะอย่างนี้ไม่ควรฟังโดยแท้  คำจำเลยกับพยานของจำเลย  ก็พึง
48,0046,008,สันนิษฐานโดยลักษณะอย่างเดียวกัน  และคำพยานในฝ่ายเดียวกัน
48,0046,009,สนับสนุนกันหรือหักล้างกัน  ก็พึงรู้โดยลักษณะนั้น  แม้คำพยานผ่า
48,0046,010,หมากเช่นคำพยานฝ่ายจำเลยเบิกสมมาข้างโจทก์  และคำพยานฝ่ายโจทก์
48,0046,011,เบิกสมไปข้างจำเลย  ควรฟังได้ตามลักษณะนี้เหมือนกัน.
48,0046,012,"พระมติของสมเด็จ ฯ ว่า  บท  "" สวจนียํ ""  "" ความเป็นผู้มีคำ"
48,0046,013,"อันจะพึงกล่าว ""  "" สวนียํ ""  "" คำอันจะพึงฟัง ""  ได้แก่การสืบพยานหรือ"
48,0046,014,คำพยาน.
48,0046,015,เมื่อผู้พิจารณาทำคำวินิจฉัยแถลงแก่สงฆ์แล้ว  สงฆ์ย่อมมีธุระ
48,0046,016,๒  อย่าง  คือ :-
48,0046,017,๑.  สอดส่อง.
48,0046,018,๒.  รับรอง.
48,0046,019,ทิฏฐาวิกัมม์  (ทำความเห็นให้แจ้ง  คือแสดงความเห็นแย้ง)
48,0046,020,อันชอบแก่ระเบียบนั้น  ดังนี้ :-