Book,Page,LineNumber,Text 50,0014,001,บอกบาลีมา. 50,0014,002,ต. อนิจิจตา ความไม่เที่ยง ย่อมกำหนดรู้ได้ในทางง่ายด้วย 50,0014,003,ความเกิดขึ้นในเบื้องต้น และความสิ้นไปในเบื้องปลาย. ได้ในบาลี 50,0014,004,ว่า อนิจิจา วต สงฺขารา อุปฺปาทวยธมฺมิโน อุปฺปชฺชิตฺว่า 50,0014,005,นิรุชฺฌนฺติ๑<\sup> ในทางที่ละเอียดกว่านั้น ย่อมกำหนดรู้ได้ด้วยความ 50,0014,006,แปรปรวนระหว่างเกิดและดับ ได้ในบาลีว่า อจฺเจนฺติ กาลา 50,0014,007,ตรยนฺติ รตฺติโย วโยคุณา อนุปุพฺพํ ชหนฺติ.๒<\sup> 50,0014,008,๑๔/๙/๖๖ 50,0014,009,ถ. อนิจฺจตา ความไม่เที่ยงแห่งเวทนาที่เป็นสุขเป็นทุกข์ ก็พอ 50,0014,010,กำหนดได้ว่าแปรไปเพราะเหตุอะไร แต่อทุกขมสุขเวทนาที่แปรไป 50,0014,011,เป็นสุขบ้าง เป็นทุกข์บ้างนั้น แปรไปเพราะเหตุอะไร ? 50,0014,012,ต. อทุกขมสุขเวทนา แปรไปเป็นสุขเพราะรู้ชอบ แปรไปเป็น 50,0014,013,ทุกข์เพราะรู้ไม่ชอบ. 50,0014,014,๒๔๗๔ 50,0014,015,ถ. คนหรือสัตว์ที่เรียกกันว่า ตาย นั้น กำหนดด้วยอะไร ? 50,0014,016,เพราะเหตุไร จึงว่าอย่างนั้น ? 50,0014,017,ต. กำหนดด้วยความขาดแห่งสันตติ. เพราะไม่มีเรื่องสืบต่อ 50,0014,018,ให้ติดเนื่องกันไปอีก คนก็ดี สัตว์ก็ดี ที่ยังมีชีพอยู่ได้ ก็เพราะยังมี 50,0014,019,ขึ้นแล้วย่อมดับไป. ๒. กาลย่อมล่วงไป ราตรีย่อมผ่านไป ชั้นแห่งวัยย่อมละ 50,0014,020,ลำดับไป. ส. ป.