File size: 2,200 Bytes
3c90236 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 |
Book,Page,LineNumber,Text
34,0010,001,ที่ชอบ อนึ่ง เมื่อคนอื่นแสดงโทษที่ล่วงเกินก็รับตามวิธีที่ชอบ บุคคลประกอบ
34,0010,002,ด้วยธรรม ๓ ประการนี้แล พึงทราบเถิดว่า เป็นบัณฑิต.
34,0010,003,<I>จบอัจจยสูตรที่ ๔</I>
34,0010,004,<H1>อรรถกถาอัจจยสูตร</H1>
34,0010,005,พึงทราบวินิจฉัย ในอัจจยสูตรที่ ๔ ดังต่อไปนี้:-
34,0010,006,บทว่า <B>อจฺจยํ อจฺจยโต น ปสฺสติ</B> ความว่า คนพาลย่อมไม่
34,0010,007,เห็นความผิดของตนว่า เป็นความผิด. บทว่า <B>อจฺจยโต ทิสฺวา ยถาธมฺมํ
34,0010,008,น ปฏิกโรติ</B> ความว่า คนพาลแม้ทราบแล้วว่า เราทำผิด ก็ไม่ยอมทำตามธรรม
34,0010,009,คือรับทัณฑกรรมมาแล้ว ก็ไม่ยอมแสดงโทษ คือไม่ยอมขอโทษคนอื่น.* บท
34,0010,010,ว่า <B>อจฺจยํ เทเสนฺตสฺส ยถาธมฺมํ ปฏิคฺคณฺหาติ</B> ความว่า เมื่อคน
34,0010,011,อื่นทราบว่า เราทำผิด รับทัณฑกรรมมาแล้วให้ขอขมา คนพาลก็จะไม่ยอม
34,0010,012,ยกโทษให้.
34,0010,013,ธรรมฝ่ายขาว ( ของบัณฑิต ) พึงทราบโดยนัยที่ตรงกันข้ามกับที่กล่าว
34,0010,014,แล้ว.
34,0010,015,<I>จบอรรถกถาอัจจยสูตรที่</I>
|