File size: 3,919 Bytes
3c90236 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 |
Book,Page,LineNumber,Text
05,0012,001,บทว่า <B>ชราทุพฺพลา</B> คือ ทุพพลภาพเพราะชรา.
05,0012,002,บทว่า <B>จรณคิลานา</B> คือ ประกอบด้วยโรคเท้าเจ็บ.
05,0012,003,บทว่า <B>อวสฺสุตา</B> มีความว่า เป็นผู้มีความกำหนัด คือ เปียกชุ่ม
05,0012,004,อยู่ด้วยความกำหนัด ในการเคล้าคลึงกาย. แต่ในบทภาชนะแห่ง บทว่า <B>อวสฺสุตา</B>
05,0012,005,นั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงหมายเอาราคะนั้นทีเดียวจึงตรัสคำว่า <B>สารตฺตา</B>
05,0012,006,เป็นต้น.
05,0012,007,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>สารตฺตา</B> คือ ผู้มีความกำหนัดอย่าง
05,0012,008,หนักด้วยกายสังสัคคราคะ ดุจผ้าถูกย้อมด้วยสี ฉะนั้น.
05,0012,009,บทว่า <B>อเปกฺขวตี</B> มีความว่า ผู้ประกอบด้วยความเพ่งเล็งที่เป็นไป
05,0012,010,ในบุรุษนั้น ด้วยอำนาจแห่งความกำหนัดนั้นนั่นแหละ.
05,0012,011,บทว่า <B>ปฏิพทธฺจิตฺตา</B> ได้แก่ เป็นผู้มีจิตดุจถูกความกำหนัดนั้น
05,0012,012,ผูกพันไว้ในบุรุษนั้น. แม้ในวิภังค์แห่งบทที่ ๒ ก็มีนัยอย่างนี้.
05,0012,013,บทว่า <B>ปุริสปุคฺคลสฺส</B> ได้แก่ บุคคลกล่าวคือบุรุษ.
05,0012,014,บทว่า <B>อธกฺขกํ </B>คือ ใต้รากขวัญลงไป.
05,0012,015,บทว่า <B>อุพฺภชานุมณฺฑลํ</B> คือ เหนือมณฑลเข่าทั้งสอง ขึ้นมา. แต่
05,0012,016,ในบทภาชนะ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้โดยลำดับแห่งบททีเดียวว่า <B>เหฏฺกฺ-
05,0012,017,ขกํ อุปริชานุมณฺฑลํ </B> ใต้รากขวัญเหนือมณฑลเข่า ดังนี้.
05,0012,018,ก็ในบทว่า <B>อุปริชานุมณฺฑลํ</B> นี้ แม้เหนือศอกขึ้นมา ท่านก็
05,0012,019,สงเคราะห์เข้าด้วยเหนือมณฑลเข่าขึ้นมาเหมือนกัน. คำที่เหลือบัณฑิตพึงทราบ
05,0012,020,โดยนัยดังที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้แล้วในมหาวิภังค์นั่นแล.
05,0012,021,สองบทว่า <B>ปุริมาโย อุปาทาย</B> มีความว่า ทรงเทียบเคียงภิกษุณี
05,0012,022,๔ รูป ผู้ต้องอาบัติปาราชิกกับด้วยปาราชิกที่ทั่วไป (๔ มีเมถุนเป็นต้น ).
|