File size: 5,173 Bytes
3c90236
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
Book,Page,LineNumber,Text
15,0030,001,นั้นถูกเราถามอย่างนี้แล้ว  ก็ตอบไม่ถูก  จึงย้อนถามเรา  เราถูกถามแล้ว   จึง  
15,0030,002,พยากรณ์ว่า   เธอทั้งหลาย พวกเทวดาชื่อว่า <B>ขิฑฑาปโทสิกะ</B>  มีอยู่  พวก  
15,0030,003,นั้นพากันหมกมุ่นอยู่แต่ในความรื่นรมย์ คือการสรวลเสและการเล่นหัวจน
15,0030,004,เกินเวลา   เมื่อพวกเขาพากันหมกมุ่นอยู่แต่ในความรื่นรมย์    คือการสรวล
15,0030,005,เสและการเล่นหัวจนเกินเวลา  สติก็ย่อมหลงลืม  เพราะสติหลงลืม  จึงพากัน
15,0030,006,จุติจากชั้นนั้น. เธอทั้งหลาย  ก็เป็นฐานะที่จะมีได้แล  ที่สัตว์ผู้ใดผู้หนึ่ง
15,0030,007,จุติจากชั้นนั้นแล้วมาเป็นอย่างนี้    เมื่อมาเป็นอย่างนี้แล้ว  จึงออกจากเรือน
15,0030,008,บวชเป็นบรรพชิต   เมื่อบวชแล้วอาศัยความเพียรเป็นเครื่องเผากิเลส  อาศัย
15,0030,009,ความเพียรที่ตั้งมั่น   อาศัยความประกอบเนือง  ๆ     อาศัยความไม่ประมาท
15,0030,010,อาศัยมนสิการโดยชอบ   แล้วบรรลุเจโตสมาธิ   เมื่อจิตตั้งมั่นแล้วย่อมตามระ-
15,0030,011,ลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนนั้นได้  หลังแต่นั้นไประลึกไม่ได้.  เขา
15,0030,012,จึงกล่าวอย่างนี้ว่าท่านพวกเทวดาผู้มีใช่เหล่า  <B>ขิฑฑาปโทสิกะ</B>   ย่อมไม่
15,0030,013,พากันหมกมุ่นอยู่แต่ในความรื่นรมย์ คือการสรวลเสและการเล่นหัวจนเกิน
15,0030,014,เวลา  สติย่อมไม่หลงลืม  เพราะสติไม่หลงลืม  พวกเหล่านั้นจึงไม่จุติจากชั้น
15,0030,015,นั้นเป็นผู้เที่ยง  ยั่งยืน  คงทน  มีอายุยืน  มีอันไม่แปรผันเป็นธรรมดา  จึงตั้งอยู่
15,0030,016,เที่ยงเสมอไปเช่นนั้นแล.  ส่วนพวกเราเหล่า  <B>ขิฑฑาปโทสิกะ</B>  หมกมุ่นอยู่
15,0030,017,แต่ในความรื่นรมย์  คือการสรวลเสและการเล่นหัวจนเกินเวลา      สติย่อม
15,0030,018,หลงลืม   เพราะสติหลงลืม  พวกเราจึงพากันจุติจากชั้นนั้น   เป็นผู้ไม่เที่ยง
15,0030,019,ไม่ยั่งยืน ไม่คงทน  มีอายุน้อย  ยังต้องจุติมาเป็นอย่างนี้.      ก็พวกท่านบัญญัติ
15,0030,020,สิ่งที่โลกสมมติว่าเลิศ   ว่ามีมูลมาแต่เทวดาเหล่า  ขิฑฑาปโทสิกะ  ตาม
15,0030,021,ลัทธิอาจารย์  มีแบบเช่นนี้หรือมิใช่.    สมณพราหมณ์เหล่านั้นตอบอย่างนี้ 
15,0030,022,ว่า  ท่านโคดม   พวกข้าพเจ้าได้ทราบมา   ดังที่ท่านโคดมได้กล่าวมานี้แล.
15,0030,023,ภัคควะ   เราย่อมทราบชัดสิ่งที่โลกสมมติว่าเลิศทั้งรู้ชัดยิ่งกว่านั้น       และ
15,0030,024,ไม่ยึดมั่นความรู้ชัดนั้น ด้วย     เมื่อไม่ยึดมั่น      จึงทราบความดับเฉพาะตน