File size: 4,766 Bytes
3c90236 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 |
Book,Page,LineNumber,Text
20,0026,001,ชื่อว่า <B>ปรปริตาปนานุโยคํ</B>. บทว่า <B>ทิฏฺเว</B> <B>ธมฺเม</B> คือในอัตภาพนี้แหละ.
20,0026,002,บทว่า <B>นิจฺฉาโต</B> ไม่มีความหิว ตัณหาท่านเรียกว่า <B>ฉาต</B>. ชื่อว่า <B>นิจฺฉาโต</B>
20,0026,003,เพราะไม่มีความอยาก. ชื่อว่า <B>นิพฺพุโต</B> เพราะดับกิเลสได้ทั้งหมด. ชื่อว่า
20,0026,004,<B>สีติภูโต</B> เพราะเป็นผู้เย็นเพราะไม่มีกิเลสอันทำให้เดือดร้อนในภายใน. ชื่อว่า
20,0026,005,<B>สุขปฏิสํเวที</B> เพราะเสวยสุขเกิดแต่ฌานมรรคผลและนิพพาน. บทว่า <B>พฺรหฺม</B>-
20,0026,006,<B>ภูเตน</B> <B>อตฺตนา</B> มีตนเป็นดังพรหมคือมีตนประเสริฐ.
20,0026,007,บทว่า <B>จิตฺตํ</B> <B>อาราเธติ</B> ยังจิตให้ยินดี คือยังจิตให้ถึงพร้อม ให้
20,0026,008,บริบูรณ์. อธิบายว่า ให้เลื่อมใส. บทว่า <B>ทุกฺขปฏิกฺกูลํ</B> เกลียดทุกข์ คือ
20,0026,009,ทุกข์เป็นสิ่งน่าเกลียดตั้งอยู่ในความเป็นข้าศึก. อธิบายว่า ไม่ปรารถนาทุกข์.
20,0026,010,ในบทว่า <B>ปณฺฑิโต</B> นี้ ไม่ควรกล่าวว่าเป็นบัณฑิตด้วยเหตุ ๔ ประ-
20,0026,011,การ. แต่ควรกล่าวว่าเป็นบัณฑิตเพราะทำกรรมใน <B>สติปัฏฐาน</B> แม้บทนี้ว่า
20,0026,012,<B>มหาปญฺโ</B> ก็ไม่ควรกล่าวด้วยลักษณะของมหาปัญญาด้วยบทมีอาทิว่า
20,0026,013,<B>มหนฺเต</B> <B>อตฺเถ</B> <B>ปริคณฺหติ</B> ถือเอาประโยชน์ใหญ่. แต่ควรกล่าวว่าเป็นผู้มี
20,0026,014,ปัญญามากเพราะประกอบด้วยปัญญากำหนดถือเอา <B>สติปัฏฐาน</B>. บทว่า มหตา
20,0026,015,<B>อตฺเถน</B> <B>สํยุตฺโต</B> <B>อภวิสฺส</B> เขาจักเป็นผู้ประกอบด้วยประโยชน์ใหญ่ คือพึง
20,0026,016,เป็นผู้ประกอบ เป็นผู้ถึงด้วยประโยชน์ใหญ่ ความว่า พึงบรรลุโสดาปัตติผล.
20,0026,017,ถามว่า ก็แม้เมื่อตั้งอยู่เฉพาะพระพักตร์พระพุทธเจ้าทั้งหลาย จะมี
20,0026,018,อันตรายแก่มรรคผลหรือ. ตอบว่า มีซิ. แต่มิได้มีเพราะอาศัยพระพุทธเจ้า
20,0026,019,ทั้งหลาย. โดยที่แท้ย่อมมีได้เพราะความเสื่อมของกิริยาหรือเพราะปาปมิตร. ใน
20,0026,020,อันตรายทั้งสองนั้น ชื่อว่าย่อมมีเพราะความเสื่อมของกิริยาดังต่อไปนี้. หากว่า
20,0026,021,พระธรรมเสนาบดีรู้อัธยาศัยของธนัญชานิยพราหมณ์แล้ว ได้แสดงธรรม
20,0026,022,พราหมณ์นั้นจักได้เป็นพระโสดาบัน. อย่างนี้ชื่อว่าย่อมมีเพราะความเสื่อมแห่ง
|