File size: 4,980 Bytes
3c90236
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
Book,Page,LineNumber,Text
23,0028,001,จักบรรเทาความเป็นหมู่     ยินดีในเอกีภาพ     จักกระทำที่สุดแห่งวัฏฏทุกข์ได้.    
23,0028,002,กุลบุตรทั้งหลายระลึกถึงพระสูตรนี้แล้ว    บรรเทาความเป็นหมู่ยังทุกข์ในวัฏฏะ
23,0028,003,ให้สิ้นไป  แล้วปรินิพพาน นับไม่ถ้วน  เหมือนยังมโนรถของพระผู้มีพระภาคเจ้า
23,0028,004,ให้บริบูรณ์.     ก็แม้ในวาลิกปิฏฐิวิหาร     พระอภัยเถระผู้ชำนาญพระอภิธรรม
23,0028,005,สาธยายพระสูตรครั้น       รวมกับภิกษุทั้งหลายเป็นอันมาก     ในวัสสูปนายิกสมัย
23,0028,006,กล่าวว่า    พระสัมมาสัมพุทธเจ้าโปรดให้ทำอย่างนี้    พวกเราจะทำอย่างไรกัน.
23,0028,007,ภิกษุเหล่านั้นทั้งหมด   บรรเทาควานอยู่รวมเป็นคณะ   ยินดีในเอกีภาพ   แล้ว
23,0028,008,บรรลุพระอรหัตภายในพรรษา.  พระสูตรนี้ชื่อว่า  ทำลายความอยู่รวมเป็นคณะ
23,0028,009,ด้วยประการฉะนี้.
23,0028,010,บทว่า  <B>ฆฏายะ</B>  ได้แก่  เจ้าศากยะผู้มีชื่ออย่างนั้น.   บทว่า  <B>วิหาเร</B>
23,0028,011,ความว่า แม้ในวิหารนี้  พึงทราบว่า  สร้างไว้ในเอกเทศของนิโครธารามนั้นเอง
23,0028,012,เหมือนวิหารของเจ้าศากยะชื่อ  กาฬเขมกะ.   บทว่า  <B>จีวรกมฺมํ</B>  ความว่า  การ
23,0028,013,จัดแจงเอาผ้าเก่าเศร้าหมอง  มาดามปะและชักเป็นต้นก็ดี  ผ้าที่เกิดขึ้นเพื่อทำจีวร 
23,0028,014,จะยังไม่ได้กะ  และยังไม่เย็บมาจัดแจงก็ดีก็ควร.   แต่ในที่นี้ประสงค์เอาส่วนที่ยัง
23,0028,015,ไม่ได้จัดทำ.   ก็มนุษย์ทั้งหลายได้ถวายผ้าจีวรแก่พระอานนทเถระ.  เพราะฉะนั้น
23,0028,016,พระเถระจึงชวนภิกษุเป็นอันมาก ไปทำจีวรกรรมในวิหารนั้น.  แม้ภิกษุเหล่านั้น 
23,0028,017,นั่งตั้งแต่เริ่มร้อยเข็มแต่เช้าตรู่     ลุกขึ้นในเวลาไม่ปรากฏ.      เมื่อเย็บเสร็จแล้ว
23,0028,018,ภิกษุเหล่านั้นคิดว่าจักจัดเสนาสนะแค่ยังไม่ได้จัด.   บทว่า  <B>จีวรกาลสมโย  โน</B>
23,0028,019,ความว่า    ได้ยินว่า  พระเถระคิดว่า  พระผู้มีพระภาคเจ้าจักทรงเห็นเสนาสนะ
23,0028,020,ทั้งหลายที่ภิกษุเหล่านี้ ยังไม่ได้เก็บไว้แน่แท้ ด้วยประการฉะนี้    พระศาสดา.
23,0028,021,จักไม่ทรงพอพระทัยประสงค์จะกำหราบ   เราจักช่วยเหลือภิกษุเหล่านี้    เพราะ
23,0028,022,ฉะนั้น  พระเถระจึงกล่าวอย่างนี้.   ก็ในอันมีอธิบายดังนี้   พระอานนท์ทูลว่า
23,0028,023,พระเจ้าข้า   ภิกษุเหล่านี้     มิใช่มุ่งแต่การงานอย่างเดียวเท่านั้น    แต่อยู่อย่างนี้