File size: 3,289 Bytes
3c90236 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 |
Book,Page,LineNumber,Text
28,0042,001,สัมผัสเป็นปัจจัย เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัด.
28,0042,002,จิตย่อมหลุดพ้น เมื่อหลุดพ้นแล้ว ย่อมมีญาณหยั่งรู้ว่า หลุดพ้นแล้ว
28,0042,003,รู้ชัดว่าชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว
28,0042,004,กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไวยากรณ์
28,0042,005,ภาษิตนี้จบลงแล้ว ภิกษุเหล่านั้นต่างชื่นชมยินดีภาษิตของพระผู้มีพระ-
28,0042,006,ภาคเจ้า ก็แหละเมื่อพระองค์ได้ตรัสไวยากรณ์ภาบิตนี้อยู่ ภิกษุเหล่านั้น
28,0042,007,ต่างมีจิตหลุดพ้นจากอาสวะ เพราะไม่ถือมั่น ดังนี้แล.
28,0042,008,<I>จบ อันธภูตสูตรที่ ๗</I>
28,0042,009,<h1>อรรถกถาอันธภูตสูตรที่ ๗</h1>
28,0042,010,ในอันธภูตสูตรที่ ๗ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้
28,0042,011,บทว่า <B>อนฺธภูตํ</B> ความว่า ครอบงำ ท่วมทับ อธิบายว่า ขัดขวาง
28,0042,012,แล้ว. ในพระสูตรแม้นี้ ตรัสเฉพาะทุกขลักขณะเท่านั้น.
28,0042,013,<I>จบ อรรถกถาอันธภูตสูตรที่ ๗</I>
28,0042,014,<h1>๘. สารุปปสูตร</h1>
28,0042,015,<h2>ว่าด้วยทรงแสดงข้อปฏิบัติอันสมควรแก่การเพิกถอนสิ่งทั้งปวง</h2>
28,0042,016,[ ๓๓ ] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงข้อปฏิบัติอันสมควรแก่
28,0042,017,การเพิกถอนซึ่งความสำคัญสิ่งทั้งปวงด้วยตัณหามานะทิฏฐิแก่เธอทั้งหลาย
28,0042,018,เธอทั้งหลายจงฟัง จงใส่ใจให้ดี เราจักกล่าว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ข้อ
28,0042,019,ปฏิบัติอันสมควรแก่การเพิกถอนซึ่งความสำคัญสิ่งทั้งปวงด้วยตัณหา มานะ
|