File size: 4,058 Bytes
3c90236 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 |
Book,Page,LineNumber,Text
43,0050,001,"จำเพาะข้าวเปลือกแม้ด้วยทรัพย์ที่มีอยู่ในเรือน ให้กระทำฉาง ๑,๒๕๐ ฉาง "
43,0050,002,บรรจุฉางทั้งหมดให้เต็มด้วยข้าวเปลือก. เมื่อฉางไม่พอ ก็บรรจุภาชนะมี
43,0050,003,ตุ่มเป็นต้นให้เต็มแล้ว ขุดหลุมฝังข้าวเปลือกที่เหลือในแผ่นดิน. ให้ขยำ
43,0050,004,ข้าวเปลือกที่เหลือจากที่ฝั่งไว้กับด้วยดิน ฉาบทาฝาทั้งหลาย.
43,0050,005,โดยสมัยอื่นอีก เศรษฐีนั้น เมื่อภัยคือความอดอยากถึงเข้าแล้วก็
43,0050,006,"บริโภคข้าวเปลือกตามที่เก็บไว้, เมื่อข้าวเปลือกที่เก็บไว้ในฉางและใน"
43,0050,007,"ภาชนะมีตุ่มเป็นต้นหมดแล้ว, จึงให้เรียกชนผู้เป็นบริวารมาแล้ว กล่าวว่า "
43,0050,008,""" พ่อทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงไป จงเข้าไปสู่ภูเขาแล้วเป็นอยู่ ประสงค์จะ"
43,0050,009,"มาสู่สำนักของเรา ก็จงมาในเวลาที่มีภิกษาอันหาได้ง่าย, ถ้าไม่อยากจะมา,"
43,0050,010,"ก็จงเป็นอยู่ในที่นั้นเถิด."" ชนเหล่านั้นได้กระทำเหมือนอย่างนั้นแล้ว."
43,0050,011,ส่วนทาสผู้ทำการรับใช้<SUP>๑</SUP> คนหนึ่ง ชื่อว่าปุณณะ เหลืออยู่ในสำนักของ
43,0050,012,เศรษฐีนั้น. รวมเป็นคน ๕ คนเท่านั้นคือ เศรษฐี ภรรยาของเศรษฐี
43,0050,013,บุตรของเศรษฐี บุตรสะใภ้ของเศรษฐีกับนายปุณณะนั้น (ที่ยังคงเหลืออยู่).
43,0050,014,ชนเหล่านั้น แม้เมื่อข้าวเปลือกที่ฝังไว้ในหลุมในแผ่นดินหมดสิ้น
43,0050,015,แล้ว. พังดินที่ฉาบไว้ที่ฝาแล้ว แช่น้ำ ยังอัตภาพให้เป็นไปด้วยข้าวเปลือก
43,0050,016,ที่ได้แล้วจากฝานั้น.
43,0050,017,ครั้งนั้น ภรรยาของเศรษฐีนั้น เมื่อความหิวครอบงำอยู่ เมื่อดิน
43,0050,018,สิ้นไปอยู่ พังดินที่เหลืออยู่ในส่วนแห่งฝาทั้งหลายลงแล้ว แช่น้ำ ได้ข้าว-
43,0050,019,เปลือกประมาณกึ่งอาฬหกะ<SUP>๒</SUP> ตำแล้ว ถือเอาข้าวสารประมาณทะนานหนึ่ง-
43,0050,020,"ใส่ไว้ในหม้อใบหนึ่ง เพราะความกลัวแต่โจรว่า "" ในเวลาเกิดฉาตกภัย"
|