| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 17,0040,001,บทว่า <B>ภิกฺขุ</B> เป็นบทกล่าวถึงบุคคลที่ควรจะได้ฟังพระเทศนา. | |
| 17,0040,002,อีกอย่างหนึ่ง ในบทว่า <B>ภิกฺขุ</B> นี้ พึงทราบความหมายของคำโดยนัย | |
| 17,0040,003,เป็นต้นว่า ชื่อว่า ภิกขุ เพราะอรรถว่า เป็นผู้ขอ คือ ชื่อว่า ภิกขุ | |
| 17,0040,004,เพราะอรรถว่า เข้าถึงการเที่ยวไปเพื่อภิกษา. | |
| 17,0040,005,บทว่า <B>อามนฺเตสิ</B> แปลว่า เรียก คือได้พูดด้วย (แต่) ใน | |
| 17,0040,006,ที่นี้มีความหมายอย่างนี้ว่า เตือนให้รู้สึก (ส่วน) ในที่อื่น ย่อมลงใน | |
| 17,0040,007,อรรถว่า <B>ญาปนะ</B> (ให้ทราบ) บ้าง สมจริงดังที่<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B> | |
| 17,0040,008,ตรัสไว้ว่า <B>ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราตถาคตขอเตือนเธอทั้งหลาย | |
| 17,0040,009,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราตถาคตขอประกาศให้เธอทั้งหลายทราบ</B> ดังนี้. | |
| 17,0040,010,ลงในอรรถว่า <B>เรียก</B> บ้าง สมจริงดังพระองค์ตรัสไว้ว่า <B>ดูก่อนภิกษุ | |
| 17,0040,011,เธอจงมา จงไปเรียกพระสารีบุตรมาตามคำของเราตถาคต.</B> | |
| 17,0040,012,บทว่า <B>ภิกฺขโว</B> เป็นบทแสดงอาการเรียกมา จริงอยู่ คำนั้น | |
| 17,0040,013,<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>ตรัสไว้ เพราะสำเร็จมาแต่การประกอบคุณ คือความ | |
| 17,0040,014,เป็นผู้มีปกติขอ (ของภิกษุเหล่านั้น ) ก็นักศัพท์ศาสตร์ทั้งหลายสำคัญ | |
| 17,0040,015,อยู่ว่า ภิกษุเป็นผู้ประกอบด้วยคุณ คือความเป็นผู้ขอเป็นปกติบ้าง ชื่อว่า | |
| 17,0040,016,เป็นผู้ประกอบด้วยคุณมีความเป็นผู้ขอเป็นธรรมดาเป็นต้นบ้าง เป็นผู้ | |
| 17,0040,017,"ประกอบด้วยคุณ คือความเป็นผู้มีปกติกระทำคำอนุโมทนาว่า ""สาธุ"" " | |
| 17,0040,018,ในการขอบ้าง. | |
| 17,0040,019,ก็ด้วยคำที่สำเร็จจากการประกอบด้วยคุณ เช่นความเป็นผู้มีปกติ | |
| 17,0040,020,ขอเป็นต้นของภิกษุเหล่านั้น นั้น ชื่อว่า<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>ประกาศ | |
| 17,0040,021,จริยาวัตร (ของภิกษุเหล่านั้น) ที่คนชั้นสูงและคนชั้นต่ำคุ้นเคยกันแล้ว | |
| 17,0040,022,(เป็นการ ) บำราบความเป็นผู้เห่อเหิมและความหดหู่ใจ (ของพวกเธอ) | |