|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
19,0047,001,ต้น ปลายแห่งบาลี ตั้งอยู่ในนัยที่อาจารย์ให้ไว้ดำเนินไปเหมือนกำหนดด้วย
|
|
19,0047,002,ตราชั่ง เหมือนส่งน้ำไปที่เหมืองลึก เหมือนสินธพอาชาไนยกระทืบเท้า
|
|
19,0047,003,ถ้อยคำของภิกษุนั้น ชื่อว่าราบเรียบ ท่านหมายเอาถ้อยคำเห็นปานนี้
|
|
19,0047,004,จึงกล่าวว่า <B>ปริมณฺฑเลหิ ปทพฺยญฺชเนหิ</B> ดังนี้.
|
|
19,0047,005,ในบทว่า <B>อนุปฺปพนฺเธหิ</B> ความว่า ภิกษุใด กล่าวธรรม ตั้งแต่เวลา
|
|
19,0047,006,เริ่มสูตร หรือชาดกปรารภ รีบด่วนเหมือนคนสีไฟ เหมือนคนเคี้ยวของ
|
|
19,0047,007,ร้อน กระทำที่ถือเอาแล้ว ๆ และไม่ถือเอาแล้วๆ ในอนุสนธิเบื้องต้นเบื้องปลาย
|
|
19,0047,008,แห่งบาลี อ้อมแอ้มในที่นั้นๆ จบลุกไป เหมือนคนเลี้ยงเหี้ยเที่ยวไปในระหว่าง
|
|
19,0047,009,ใบไม้เก่า ภิกษุใด เมื่อกล่าวธรรม บางคราวก็เร็ว บางคราวก็ช้า บางคราว
|
|
19,0047,010,ทำเสียงดัง บางคราวทำเสียงค่อย ไปเผาศพ บางคราวลุก บางคราวก็ดับฉันใด
|
|
19,0047,011,ภิกษุนั้นชื่อว่าพระธัมมกถึกเปรียบด้วยไฟเผาศพฉันนั้นเหมือนกัน เมื่อบริษัท
|
|
19,0047,012,ประสงค์จะลุก เริ่มขึ้นอีก. แม้ภิกษุใด เมื่อกล่าวให้พิสดารในที่นี้แม้แต่เธอ
|
|
19,0047,013,กล่าวเหมือนถอนหายใจ เหมือนคร่ำครวญ ถ้อยคำของภิกษุเหล่านี้แม้ทั้งหมด
|
|
19,0047,014,ชื่อว่าไม่ติดต่อกัน. ส่วนผู้ใดเริ่มสูตร ตั้งอยู่ในนัย ที่อาจารย์ให้ไว้ทำไม่ขาด
|
|
19,0047,015,สายให้เป็นไป เหมือนกระแสน้ำยังถ้อยคำให้เป็นไม่ขาดตอนเหมือนน้ำตกจาก
|
|
19,0047,016,คงคา ถ้อยคำของเขาชื่อว่า ติดต่อกันโดยลำดับ ท่านหมายเอาถ้อยคำนั้น
|
|
19,0047,017,จึงกล่าวว่า <B>อนุปฺปพนฺเธหิ</B> ดังนี้. บทว่า <B>อนุสายสมุคฺฆาตาย</B> ได้แก่ เพื่อถอนอนุสัย
|
|
19,0047,018,๗ อย่าง. บทว่า <B>เอวรูเปน</B> ความว่า ป่าโคสิงคสาลวัน พึงงามด้วยภิกษุพหูสูต
|
|
19,0047,019,เห็นปานนี้ หรือภิกษุแสดงรูปเห็นปานนั้นนั่งแล้ว ชายสังฆาฏิกับชาย
|
|
19,0047,020,สังฆาฏิจดกัน หรือเข่ากับเข่าจดกันและกัน พึงทราบเนื้อความในวาระทั้งปวง
|
|
19,0047,021,โดยนัย. ภิกษุชื่อปฏิสัลลานารามา เพราะอรรถว่า ความหลีกเร้นเป็นที่มา
|
|
19,0047,022,ยินดีของภิกษุนั้น. บทว่า <B>ปฏิสลฺลานรโต</B> คือ ยินดีแล้วในการหลีกเร้น. บท
|
|
19,0047,023,ว่า <B>สหสฺสโลกานํ</B> คือ โลกธาตุพันหนึ่ง. จริงอยู่ การเสพธุระ เนื่องด้วยการ
|
|
19,0047,024,พิจารณาของพระเถระมีประมาณเท่านี้. ส่วนพระเถระเมื่อหวัง ย่อมตรวจดูได้
|
|
|