| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 25,0035,001,[๔๕๔] พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสตอบว่า | |
| 25,0035,002,<B>เราไม่ได้นอนด้วยความเขลา ทั้ง | |
| 25,0035,003,มิได้มัวเมาคิดกาพย์กลอนอยู่ เราบรรลุ | |
| 25,0035,004,ประโยชน์แล้วปราศจากความโศก อยู่ | |
| 25,0035,005,ที่นอนที่นั่ง อันสงัดแต่ผู้เดียว นอนรำพึง | |
| 25,0035,006,ด้วยความเอ็นดูในสัตว์ทั้งปวง. ลูกศรเข้า | |
| 25,0035,007,ไปในอกของชนเหล่าใด เสียบหทัยให้ | |
| 25,0035,008,ลุ่มหลงอยู่ แม้ชนเหล่านั้นในโลกนี้ ผู้มี | |
| 25,0035,009,ลูกศรเสียบอกอยู่ ยังได้ความหลับ เราผู้ | |
| 25,0035,010,ปราศจากลูกศรแล้ว ไฉนจะไม่หลับเล่า. | |
| 25,0035,011,เราเดินทางไปในทางที่มีราชสีห์เป็นต้น | |
| 25,0035,012,มิได้หวาดหวั่น ถึงหลับในที่เช่นนั้นก็ | |
| 25,0035,013,มิได้กลัวเกรง กลางคืนและกลางวัน ย่อม | |
| 25,0035,014,ไม่ทำให้เราเดือดร้อน เราย่อมไม่พบเห็น | |
| 25,0035,015,ความเสื่อมอะไร ๆ ในโลก ฉะนั้น เราผู้ | |
| 25,0035,016,มีความเอ็นดูในสัตว์ทั้งปวงจึงนอนหลับ.</B> | |
| 25,0035,017,ครั้งนั้นแล มารผู้มีบาปเป็นทุกข์ เสียใจว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าทรง | |
| 25,0035,018,รู้จักเรา พระสุคตทรงรู้จักเรา ดังนี้ จึงได้หายไปในที่นั้นเอง. | |