| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 31,0033,001,<H1>อรรถกถาเอกาภิญญาสูตร</H1> | |
| 31,0033,002,<B>สูตรที่ ๔.</B> พึงทราบความคละปนกันโดยวิปัสสนาด้วยคำว่า <B>ตโต | |
| 31,0033,003,มุทุตเรหิ.</B> คือ อินทรีย์ทั้ง ๕ อย่างที่สมบูรณ์แล้ว ก็ย่อมชื่อว่าวิปัสสนินทรีย์ | |
| 31,0033,004,ของอรหัตมรรค. ที่อ่อนกว่านั้น ก็เป็นของอันตราปรินิพพายี ฯลฯ ชื่อว่า | |
| 31,0033,005,เป็นวิปัสสนินทรีย์ ของอุทธังโสโตอกนิฏฐคามี. แม้ในฐานะนี้ ก็พึงชักเอาแต่ | |
| 31,0033,006,ความเจือปนกันทั้งห้าอย่างที่ตั้งอยู่ในอรหัตมรรคออกตามนัยก่อนเหมือนกัน. | |
| 31,0033,007,และในที่นี้ต้องชักเอาความเจือปนห้าอย่างออกมาเหมือนที่ตั้งอยู่ในสกทาคามิ | |
| 31,0033,008,มรรค ต้องชักเอาความเจือปนสามอย่างออกมาตามนัยก่อนนั่นแหละ. ก็วิปัส- | |
| 31,0033,009,สนินทรีย์แห่งโสดาปัตติมรรคอ่อนกว่าวิปัสสนินทรีย์ของสกทาคามิมรรค และ | |
| 31,0033,010,วิปัสสนินทรีย์ของมรรคของเอกพีชีเป็นต้น ก็อ่อนกว่าวิปัสสนินทรีย์เหล่านั้น | |
| 31,0033,011,ของโสดาปัตติมรรค. และก็พึงทราบวินิจฉัยในคำว่า <B>เอกพีชี มีพืชเดียว</B> | |
| 31,0033,012,นี้ต่อไป บุคคลใดได้เป็นพระโสดาบันแล้ว ละเพียงอัตภาพเดียวเท่านั้น แล้ว | |
| 31,0033,013,สำเร็จเป็นพระอรหันต์ บุคคลนี้ ชื่อ เอกพีชี. สมดังที่พระผู้มีพระภาคเจ้า | |
| 31,0033,014,ตรัสไว้ว่า | |
| 31,0033,015,ก็แล <B>เอกพีชีบุคคล</B> เป็นไฉน บุคคลบางคนในโลกนี้ เพราะ | |
| 31,0033,016,สังโยชน์ ๓ หมดไปอย่างสิ้นเชิง จึงเป็นพระโสดาบัน ซึ่งไม่มีความตกต่ำ | |
| 31,0033,017,เป็นธรรมดา เที่ยงแท้ มุ่งหน้าแต่จะตรัสรู้ ท่องเที่ยวไปสู่ภพมนุษย์อีกครั้งเดียว | |
| 31,0033,018,เท่านั้นแล้ว ก็จะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ บุคคลนี้เรียกว่า <B>เอกพีชี.</B> | |
| 31,0033,019,ส่วนบุคคลใด ท่องเที่ยวไปสองสามภพแล้ว จึงจะทำที่สุดทุกข์ได้ | |
| 31,0033,020,บุคคลนี้ ชื่อ<B>โกลังโกละ</B> ผู้ออกจากตระกูลไปสู่ตระกูล. สมดังที่พระผู้มี | |
| 31,0033,021,พระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า | |