| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 34,0013,001,บทว่า <B>นาพฺภนุโมทิตา</B>* ความว่า คนพาลย่อมไม่อนุโมทนา คือ | |
| 34,0013,002,ไม่ยินดีปัญหาของบุคคลอื่นที่วิสัชนาโดยแยบคายอย่างนี้ คือ ที่วิสัชนาทำให้ | |
| 34,0013,003,สมบูรณ์ ด้วยอาการทุกอย่าง. เหมือนพระโลฬุทายีเถระ ไม่อนุโมทนาปัญหา | |
| 34,0013,004,ของพระสารีบุตร ฉะนั้น. เหมือนอย่างที่ท่านกล่าวไว้ว่า | |
| 34,0013,005,อาวุโสสารีบุตร ไม่ใช่ฐานะ ไม่ใช่โอกาสเลยที่พระอนาคามีนั้น | |
| 34,0013,006,ล่วงเลยความเป็นสหายของเหล่าเทพผู้มีกวฬิงการาหารเป็นภักษา เข้าถึงหมู่ | |
| 34,0013,007,เทพที่เป็นมโนมยะหมู่ใดหมู่หนึ่งแล้ว จะพึงเข้าสัญญาเวทยิตนิโรธก็ได้ จะ | |
| 34,0013,008,พึงออกจากสัญญาเวทยิตนิโรธก็ได้ ฐานะนี้ไม่มีเลย. | |
| 34,0013,009,ในคำว่า <B>โยนิโส ปญฺหํ กตฺตา</B> เป็นต้น พึงทราบวินิจฉัยดัง | |
| 34,0013,010,ต่อไปนี้ | |
| 34,0013,011,บัณฑิตคิดปัญหาโดยแยบคายแล้ว ย่อมวิสัชนาปัญหาโดยแยบคาย | |
| 34,0013,012,เหมือนพระอานนทเถระฉะนั้น. เป็นความจริง พระเถระถูกพระศาสดาตรัส | |
| 34,0013,013,ถามว่า ดูก่อนอานนท์ ที่ตั้งของอนุสติมีเท่าไรหนอแล ก็คิดโดยแยบคาย | |
| 34,0013,014,ก่อนว่า นี้จักเป็นปัญหา เมื่อจะวิสัชนาโดยแยบคาย จึงทูลว่า ข้าแต่ | |
| 34,0013,015,พระองค์ผู้เจริญ ภิกษุในศาสนานี้ สงัดแล้วเทียวจากกามทั้งหลาย ฯลฯ แล้ว | |
| 34,0013,016,เข้าจตุตถฌานอยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่ตั้งของอนุสตินี้ที่เจริญแล้วอย่างนี้ | |
| 34,0013,017,ทำให้มากแล้วอย่างนี้ ย่อมเป็นไปเพื่อความอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน. | |
| 34,0013,018,บทว่า <B>อพฺภานุโมทิตา โหติ</B> ความว่า บัณฑิตย่อมอนุโมทนา | |
| 34,0013,019,โดยแยบคาย เหมือนพระตถาคตอนุโมทนาฉะนั้น. เป็นความจริง พระตถาคต | |
| 34,0013,020,เมื่อพระอานนท์เถระวิสัชนาปัญหาแล้ว ก็ตรัสพระดำรัสมีอาทิว่า ดีแล้ว | |