| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 34,0032,001,ผู้ไม่มีหวังนี้ หาเป็นเช่นนั้นไม่ ฉะนั้น เพื่อจะทรงแสดงถึงความวิบัติแห่งโภคะ | |
| 34,0032,002,ของเขา จึงตรัสคำว่า <B>ทลิทฺเท</B> เป็นต้น. | |
| 34,0032,003,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>ทลิทฺเท</B> ได้แก่ ผู้ประกอบด้วยความ | |
| 34,0032,004,เป็นผู้ยากจน. บทว่า <B>อปฺปนฺนปานโภชเน</B> ได้แก่ ตระกูล ที่มีข้าวน้ำ | |
| 34,0032,005,และของบริโภคอยู่น้อย. บทว่า <B>กสิรวุตฺติเก</B> ได้แก่ ตระกูล ที่มีการเลี้ยง | |
| 34,0032,006,ชีพลำบาก อธิบายว่า ในตระกูลที่คนทั้งหลาย ใช้ความพยายาม พากเพียร | |
| 34,0032,007,อย่างยิ่ง สำเร็จการเลี้ยงชีวิต. บทว่า <B>ยตฺถ กสิเรน ฆาสจฺฉาโท ลพฺภติ</B> | |
| 34,0032,008,ความว่า คนในตระกูลใด ทำมาหากิน ได้ของกิน คือ ข้าวยาคูและภัตร | |
| 34,0032,009,และเครื่องนุ่งห่มที่พอปกปิดอวัยวะที่น่าละอายโดยยาก. | |
| 34,0032,010,บัดนี้ เพราะเหตุที่บุคคลลางคนแม้เกิดในตระกูลต่ำมีอุปธิสมบัติ | |
| 34,0032,011,คือดำรงอยู่ในการที่มีร่างกายสมประกอบ แต่ว่าบุคคลนี้ไม่เป็นเช่นนั้น ฉะนั้น | |
| 34,0032,012,เพื่อจะทรงแสดงความวิบัติแห่งร่างกายของเขา พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงตรัส | |
| 34,0032,013,คำว่า <B>โส จ โหติ ทุพฺพณฺโณ</B> เป็นต้น. | |
| 34,0032,014,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>ทุพฺพณฺโณ</B> ความว่า มีผิวพรรณดัง | |
| 34,0032,015,ตอถูกไฟไหม้ คล้ายปีศาจคลุกฝุ่น. | |
| 34,0032,016,บทว่า <B>ทุทฺทสิโก</B> ได้แก่ ไม่เป็นที่เจริญตา แม้ของมารดา บังเกิด | |
| 34,0032,017,เกล้า. บทว่า <B>โอโกฏิมโก</B> ได้แก่คนเตี้ย. บทว่า <B>กาโณ</B> ได้แก่คนตาบอด | |
| 34,0032,018,ข้างเดียวบ้าง คนตาบอดสองข้างบ้าง. บทว่า <B>กุณิ</B> ได้แก่ คนมือเป็นง่อย | |
| 34,0032,019,ข้างเดียวบ้าง ง่อยทั้งสองข้างบ้าง. บทว่า <B>ขญฺโช</B> ได้แก่ คนขาเขยกข้าง | |
| 34,0032,020,เดียวบ้าง คนขาเขยกทั้งสองข้างบ้าง. บทว่า <B>ปกฺขหโต</B> ได้แก่ คนเปลี้ย | |
| 34,0032,021,คือคนง่อย. | |
| 34,0032,022,บทว่า <B>ปทีเปยฺยสฺส</B> ได้แก่ อุปกรณ์แสงสว่าง มีน้ำมันและกระเบื้อง | |
| 34,0032,023,เป็นต้น. บทว่า <B>ตสฺส น เอวํ โหติ</B> ความว่า คนนั้นย่อมไม่มีความคิดอย่างนี้. | |
| 34,0032,024,ถามว่า เพราะเหตุไร จึงไม่มี. | |