| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0039,001,หลาย ประกอบด้วยสุขเวทนาก็มี จึงกล่าวถึงความที่ธรรมมีอารมณ์เป็นปัจจุบัน | |
| 39,0039,002,และอารมณ์ภายนอกอย่างนี้ว่ามีอารมณ์เป็นปัจจุบัน มีอารมณ์ภายนอก คำนั้น | |
| 39,0039,003,ย่อมไม่ถูกสำหรับคนที่ปรารภอกุศลธรรม มีปาณาติบาตเป็นต้นของตน. ในคำ | |
| 39,0039,004,ที่ว่า บุคคลคิดอย่างหนึ่ง ทำเสียอย่างหนึ่ง และละสิ่งใดก็ไม่รู้สิ่งนั้น ขอกล่าว | |
| 39,0039,005,ชี้แจง ดังนี้ บุคคลกำลังปฏิบัติโดยทำกิจให้สำเร็จ ใครจะกล่าวว่า คิดอย่าง | |
| 39,0039,006,หนึ่ง ทำเสียอย่างหนึ่ง หรือว่า ละสิ่งใด ไม่รู้สิ่งนั้น ดังนี้ย่อมไม่ได้ | |
| 39,0039,007,<B>อารภิตฺวาน อมตํ ชหนฺโต สพฺพปาปเก | |
| 39,0039,008,นิทสฺสนญฺเจตฺถ ภเว มคฺคฏฺโริยปุคฺคโล | |
| 39,0039,009,พระอริยบุคคลผู้ตั้งอยู่ในมรรค ปรารภอมตธรรม | |
| 39,0039,010,ก็ละบาปธรรมได้หมด เป็นอุทาหรณ์ในข้อนี้.</B> | |
| 39,0039,011,ในข้อนี้พึงทราบวินิจฉัย แม้โดยวิรัติงดเว้นด้วยประการดังกล่าวมา | |
| 39,0039,012,ฉะนี้. | |
| 39,0039,013,<B>เมื่อว่าโดยผล</B> บาปธรรมมีปาณาติบาตเป็นต้นเหล่านี้ทั้งหมด ย่อม | |
| 39,0039,014,ให้เกิดผลคือทุคติ และให้เกิดวิบากที่ไม่น่าปรารถนา ไม่น่าใคร่ไม่น่าพอใจ | |
| 39,0039,015,ในสุคติ ทั้งให้เกิดผลมีความไม่แกล้วกล้าเป็นต้น ในภายภาคหน้าและปัจจุบัน. | |
| 39,0039,016,อนึ่ง ในข้อนี้ พึงทราบวินิจฉัย แม้โดยผลตามนัยเป็นต้นอย่างนี้ว่า วิบาก | |
| 39,0039,017,ของปาณาติบาตอย่างเบาที่สุด เมื่อเกิดเป็นมนุษย์ ก็ทำให้เป็นผู้มีอายุสั้น. | |
| 39,0039,018,อีกประการหนึ่ง ในข้อนี้ ก็พึงทราบวินิจฉัย แม้โดยสมุฏฐาน เวทนา | |
| 39,0039,019,มูล กรรม และผลของเจตนางดเว้น จากปาณาติบาตเป็นต้น ในเจตนางดเว้น | |
| 39,0039,020,นั้น ให้เข้าใจกันดังนี้ . เวรมณี เจตนางดเว้น เหล่านั้นทั้งหมด ตั้งขึ้นโดยสมุฏฐาน | |
| 39,0039,021,๔ คือ กาย กายจิต วาจาจิต กายวาจาจิต. ทั้งหมดนั่นแหละประกอบด้วย | |
| 39,0039,022,สุขเวทนาก็มี ประกอบด้วยอทุกขมสุขเวทนาก็มี มีอโลภะอโทสะเป็นมูลก็มี | |