| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 01,0022,001,<B>เหตุนั้นแล คำที่ท่านกล่าวไว้ในอรรถกถา | |
| 01,0022,002,ทั้งหมดยกเว้นคำที่เขียนด้วยความพลั้งพลาด | |
| 01,0022,003,เสีย ย่อมเป็นประมาณแห่งบัณฑิตทั้งหลาย | |
| 01,0022,004,ผู้มีความเคารพในสิกขาในพระศาสนานี้. ก็ | |
| 01,0022,005,เพราะแม้วรรณนานี้ จะแสดงข้อความแห่ง | |
| 01,0022,006,คำทั้งหลายที่มาในพระสุตตันตะให้เหมาะสม | |
| 01,0022,007,แก่พระสูตร ละทิ้งภาษาอื่นจากอรรถกถานั้น | |
| 01,0022,008,เสียทีเดียว และย่นพลความพิสดาร ( คำ | |
| 01,0022,009,ประพันธ์ที่พิสดาร ) ให้รัดกุมเข้า ก็จักไม่ให้ | |
| 01,0022,010,เหลือไว้ ซึ่งข้อวินิจฉัยทั้งปวง ไม่ข้ามลำดับ | |
| 01,0022,011,พระบาลีที่เป็นแบบแผนอย่างใดอย่างหนึ่ง | |
| 01,0022,012,เพราะฉะนั้น บัณฑิตควรตามศึกษาวรรณนา | |
| 01,0022,013,นี้โดยเอื้อเฟื้อแล.</B><SUP>*</SUP> | |
| 01,0022,014,เพราะข้าพเจ้าได้กล่าวไว้ในคาถาเหล่านั้นว่า จักพรรณนาพระวินัย | |
| 01,0022,015,ดังนี้ ผู้ศึกษาควรกำหนดพระวินัยก่อนว่า วินัยนั้น คืออะไร? เพราะฉะนั้น | |
| 01,0022,016,ข้าพเจ้าจึงกล่าวคำนี้ว่า ที่ชื่อว่า วินัย ในที่นี้ประสงค์เอาวินัยปิฎกทั้งสิ้น. | |
| 01,0022,017,ก็เพื่อจะสังวรรณนาพระวินัยนั้น ข้าพเจ้าจะกล่าวมาติกาดังต่อไปว่า | |
| 01,0022,018,<B>พระวินัยปิฎกนี้ ผู้ใดกล่าวไว้ กล่าว | |
| 01,0022,019,ในกาลใด กล่าวไว้เพราะเหตุใด ผู้ใดทรงไว้</B> | |