| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 03,0002,001,ท่านพระเสยยสกะรับสารภาพว่า จริงอย่างนั้น ขอรับ | |
| 03,0002,002,ท่านพระอุทายีแนะนำว่า ดูก่อนคุณเสยยสกะ ถ้าอย่างนั้น คุณจง | |
| 03,0002,003,ฉันอาหารให้พอแก่ความต้องการ จำวัดให้พอแก่ความต้องการ สรงน้ำ | |
| 03,0002,004,ให้พอแก่ความต้องการ ครั้นฉันอาหาร จำวัด สรงน้ำ พอแก่ความ | |
| 03,0002,005,ต้องการแล้ว เมื่อใดความกระสันบังเกิดแก่คุณ ราคะรบกวนจิตคุณ | |
| 03,0002,006,เมื่อนั้นคุณจงใช้มือพยายามปล่อยอสุจิ | |
| 03,0002,007,เส. ทำเช่นนั้น ควรหรือ ขอรับ | |
| 03,0002,008,อุ. ควรชิ คุณ แม้ผมก็ทำเช่นนั้น | |
| 03,0002,009,ต่อมา ท่านพระเสยยสกะฉันอาหารพอแก่ความต้องการ จำวัดพอ | |
| 03,0002,010,แก่ความต้องการ สรงน้ำพอแก่ความต้องการ ครั้นฉันอาหาร จำวัด | |
| 03,0002,011,สรงน้ำพอแก่ความต้องการแล้ว เมื่อใดความกระสันบังเกิด ราคะรบกวน | |
| 03,0002,012,จิต เมื่อนั้นก็ใช้มือพยายามปล่อยอสุจิ สมัยต่อมา ท่านเสยยสกะได้เป็นผู้ | |
| 03,0002,013,มีผิวพรรณ มีอินทรีย์อิ่มเอิบ มีสีหน้าสดใส มีฉวีวรรณผุดผ่อง จึงพวก | |
| 03,0002,014,ภิกษุสหายของท่านพระเสยยสกะถามท่านพระเสยยสกะว่า อาวุโส เสยยสกะ | |
| 03,0002,015,เมื่อก่อนคุณซูบผอมเศร้าหมอง มีผิวพรรณคล้ำ มีผิวเหลืองขึ้น ๆ มีร่าง- | |
| 03,0002,016,กายสะพรั่งด้วยเอ็น เดี๋ยวนี้คุณมีผิวพรรณ มีอินทรีย์อิ่มเอิบ มีสีหน้าสดใส | |
| 03,0002,017,มีฉวีวรรณผุดผ่อง คุณทำอะไรฉันหรือ | |
| 03,0002,018,เส. ผมไม่ได้ทำยาฉัน แต่ผมฉันอาหารพอแก่ความต้องการ จำวัด | |
| 03,0002,019,พอแก่ความต้องการ สรงน้ำพอแก่ความต้องการ ครั้นฉันอาหาร สรงน้ำ | |
| 03,0002,020,จำวัดพอแก่ความต้องการแล้ว เมื่อใดความกระสันบังเกิดแก่ผม ราคะ | |
| 03,0002,021,รบกวนจิตผม เมื่อนั้นผมก็ใช้มือพยายามปล่อยอสุจิ | |