| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 06,0035,001,อาศัยกันเกิดขึ้น เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่า ธรรม เหล่านี้เป็นปัจจัยแห่งธรรมเหล่า | |
| 06,0035,002,นี้ เป็นธรรมอาศัยกันเกิดขึ้น. | |
| 06,0035,003,ข้อว่า <B>โส มมสฺส กิลมโถ</B> มีความว่า ขึ้นชื่อว่าเทศนาแก่เหล่าชนผู้ | |
| 06,0035,004,ไม่รู้ พึงเป็นยาความเหน็ดเหนื่อยแก่เรา พึงเป็นความลำบากแก่เรา. | |
| 06,0035,005,บทว่า <B>ภควนฺตํ</B> แปลว่า แก่พระผู้มีพระภาคเจ้า. | |
| 06,0035,006,บทว่า <B>อนจฺฉริยา</B> ได้แก่ ที่เป็นอัศจรรย์นักหนา<SUP>๑</SUP>. | |
| 06,0035,007,บทว่า <B>ปฏิภํสุ</B> มีความว่า ได้เป็นอารมณ์แห่งญาณกล่าวคือปฏิภาณ | |
| 06,0035,008,คือถึงความเป็นคาถาอันพระองค์พึงรำพึง. <B>ห</B> อักษรใน บทว่า <B>หลํ</B> นี้ สักว่า | |
| 06,0035,009,เป็นนิบาต ความว่า ไม่ควร. | |
| 06,0035,010,บทว่า <B>ปกาสิตุํ</B> ได้แก่ เพื่อแสดง. มีคำอธิบายว่า บัดนี้ไม่ควร | |
| 06,0035,011,แสดงธรรมที่เราบรรลุได้โดยยากนี้. | |
| 06,0035,012,บาทคาถาว่า <B>นายํ ธมฺโม สุสมฺพุทฺโธ</B> มีความว่า ธรรมนี้ทำ | |
| 06,0035,013,ได้ง่าย ๆ เพื่อจะตรัสรู้หามิได้ อธิบายว่า การที่จะรู้มิใช่ทำได้ง่าย ๆ. | |
| 06,0035,014,บทว่า <B>ปฏิโสตคามึ</B> มีความว่า ให้ถึงนิพพานที่ท่านเรียกว่าธรรม | |
| 06,0035,015,อันทวนกระแส. | |
| 06,0035,016,บทว่า <B>ราคฺรตฺตา</B> มีความว่า สัตว์ทั้งหลาย ผู้อันเครื่องย้อมคือกาม | |
| 06,0035,017,เครื่องย้อมคือภพ และเครื่องย้อมคือทิฏฐิย้อม (ใจ) แล้ว. | |
| 06,0035,018,บทว่า <B>น ทกฺขนฺติ</B> ได้แก่ ย่อมไม่เห็น. | |
| 06,0035,019,สองบทว่า <B>ตโมกฺขนฺเธน อาวุฏา</B> มีความว่า ผู้อันกองแห่งอวิชชา | |
| 06,0035,020,ปกคลุมไว้แล้ว. | |