|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
08,0001,001,<H1>พระวินัยปิฏก</H1>
|
|
08,0001,002,<H1>เล่ม ๖</H1>
|
|
08,0001,003,<H1>จุลวรรค ปฐมภาค</H1>
|
|
08,0001,004,<H4>ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น</H4>
|
|
08,0001,005,<H1>กัมมขันธกะ</H1>
|
|
08,0001,006,<H1>ตัชชนียกรรมที่ ๑</H1>
|
|
08,0001,007,<H1>เรื่องภิกษุพวกพระปัณฑุกะและพระโลหิตกะ</H1>
|
|
08,0001,008,<H2>เริ่มก่ออธิกรณ์</H2>
|
|
08,0001,009,[๑] โดยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ พระเชตวัน
|
|
08,0001,010,อารามของอนาถบิณฑิกคหบดี เขตพระนครสาวัตถี ครั้งนั้นภิกษุพวก
|
|
08,0001,011,พระปัณฑุกะและพระโลหิตกะ เป็นผู้ก่อความบาดหมาง ก่อการทะเลาะ
|
|
08,0001,012,ก่อการวิวาท ก่อความอื้อฉาว ก่ออธิกรณ์ในสงฆ์ ด้วยตนเอง ได้เข้าไป
|
|
08,0001,013,หาภิกษุพวกอื่นที่ร่วมก่อความบาดหมาง ก่อการทะเลาะ ก่อการวิวาท
|
|
08,0001,014,ก่อความอื้อฉาว ก่ออธิกรณ์ในสงฆ์ด้วยกัน แล้วกล่าวอย่างนี้ว่า ท่าน
|
|
08,0001,015,ทั้งหลาย ผู้นั้นอย่าได้ชนะพวกท่าน พวกท่านจงโต้ตอบถ้อยคำให้แข็งแรง
|
|
08,0001,016,เพราะพวกท่านเป็นผู้ฉลาด เฉียบแหลม คงแก่เรียน และสามารถกว่าเขา
|
|
08,0001,017,อย่ากลัวเขาเลย แม้พวกผมก็จักเป็นฝักฝ่ายของพวกท่าน โดยวิธีนั้น ความ
|
|
08,0001,018,บาดหมางที่ยังไม่เกิดย่อมเกิดขึ้น และที่เกิดขึ้นแล้วย่อมเป็นไปเพื่อความ
|
|
|