|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
08,0004,001,เพื่อความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว โดยที่แท้การกระทำของ
|
|
08,0004,002,โมฆบุรุษเหล่านั้นนั่น ย่อมเป็นไปเพื่อความไม่เลื่อมใสของผู้ที่ยังไม่เลื่อมใส
|
|
08,0004,003,และเพื่อความเป็นอย่างอื่นของคนบางพวกที่เลื่อมใสแล้ว.
|
|
08,0004,004,<H1>ทรงแสดงโทษและคุณแล้วให้ทำตัชชนียกรรม</H1>
|
|
08,0004,005,[๓] ครั้นพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงติเตียนภิกษุพวกพระปัณฑุกะ
|
|
08,0004,006,และพระโลหิตกะ โดยอเนกปริยายแล้ว จึงตรัสโทษแห่งความเป็นคน
|
|
08,0004,007,เลี้ยงยาก ความเป็นคนบำรุงยาก ความเป็นคนมักมาก ความเป็นคนไม่
|
|
08,0004,008,สันโดษ ความคลุกคลีความเกียจคร้าน ตรัสคุณแห่งความเป็นคนเลี้ยงง่าย
|
|
08,0004,009,ความเป็นคนบำรุงง่าย ความมักน้อย ความสันโดษ ความขัดเกลา ความ
|
|
08,0004,010,กำจัด อาการที่น่าเลื่อมใส การไม่สะสม การปรารถนาความเพียร โดย
|
|
08,0004,011,อเนกปริยาย แล้วทรงทำธรรมมีกถาที่สมควรแก่เรื่องนั้น ที่เหมาะสมแก่
|
|
08,0004,012,เรื่องนั้น แก่ภิกษุทั้งหลาย แล้วรับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูก่อนภิกษุ
|
|
08,0004,013,ทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นแล สงฆ์จงทำตัชชนียกรรมแก่ภิกษุพวกพระ
|
|
08,0004,014,ปัณฑุกะและพระโลหิตกะ.
|
|
08,0004,015,<H1>วิธีทำตัชชนียกรรม</H1>
|
|
08,0004,016,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็แลวิธีทำตัชชนียกรรม พึงทำอย่างนี้ คือ
|
|
08,0004,017,ชั้นต้นพึงโจทภิกษุพวกพระปัณฑุกะและพระโลหิตกะ ครั้นแล้ว พึงให้พวก
|
|
08,0004,018,เธอให้การ แล้วพึงปรับอาบัติ ครั้นแล้วภิกษุผู้ฉลาด ผู้สามารถ พึง
|
|
08,0004,019,ประกาศให้สงฆ์ทราบ ด้วยญัตติจตุตถกรรมวาจา ว่าดังนี้:-
|
|
|