| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 15,0031,001,ฉะนั้น ตถาคตจึงไม่ถึงทุกข์. | |
| 15,0031,002,<H1>กถาว่าด้วยเทวดาชื่อมโนปโทสิกะ</H1> | |
| 15,0031,003,[๑๕] ภัคควะ มีสมณพราหมณ์บางจำพวก บัญญัติสิ่งที่โลก | |
| 15,0031,004,สมมติว่าเลิศ ว่ามีมูลมาแต่เทวดาเหล่า <B>มโนปโทสิกะ</B> ตามลัทธิอาจารย์ | |
| 15,0031,005,เราจึงเข้าไปถามเขาอย่างนี้ว่า ทราบว่า เธอทั้งหลายบัญญัติสิ่งที่โลก | |
| 15,0031,006,สมมติว่าเลิศ ว่ามีมูลมาแต่เทวดาเหล่ามโนปโทสิกะตามลัทธิอาจารย์จริง | |
| 15,0031,007,หรือ. สมณพราหมณ์เหล่านั้น ถูกเราถามอย่างนี้แล้ว ยืนยันว่าเป็นเช่น | |
| 15,0031,008,นั้น เราจึงถามต่อไปว่า พวกท่านบัญญัติสิ่งที่โลกสมมติว่าเลิศ ว่า | |
| 15,0031,009,มีมูลมาแต่เทวดาเหล่ามโนปโทสิกะ ตามลัทธิอาจารย์ มีแบบอย่าง | |
| 15,0031,010,อะไร. สมณพราหมณ์เหล่านั้นถูกเราถามอย่างนี้แล้ว ก็ตอบไม่ถูก เมื่อ | |
| 15,0031,011,ตอบไม่ถูก จึงย้อนถามเรา เราถูกถามแล้ว จึงพยากรณ์ว่า เธอทั้งหลาย | |
| 15,0031,012,พวกเทวดาชื่อ <B>มโนปโทสิกะ</B> มีอยู่ พวกนั้นมักเพ่งโทษกันและกันเกิน | |
| 15,0031,013,ควร เมื่อมัวเพ่งโทษกันและกันเกินควร ย่อมคิดมุ่งร้ายกันและกัน เมื่อ | |
| 15,0031,014,ต่างคิดมุ่งร้ายกันและกัน จึงลำบากกาย ลำบากใจ พากันจุติจากชั้นนั้น. | |
| 15,0031,015,เธอทั้งหลาย ก็เป็นฐานะที่จะมีได้ ที่สัตว์ผู้ใดผู้หนึ่งจุติจากชั้นนั้น | |
| 15,0031,016,แล้วมาเป็นอย่างนี้ เมื่อมาเป็นอย่างนี้แล้ว จึงออกจากเรือนบวชเป็น | |
| 15,0031,017,บรรพชิต เมื่อบวชแล้วอาศัยความเพียรเป็นเครื่องเผากิเลส อาศัยความ | |
| 15,0031,018,เพียรที่ตั้งมั่น อาศัยความประกอบเนือง ๆ อาศัยความไม่ประมาท อาศัย | |
| 15,0031,019,มนสิการโดยชอบแล้วบรรลุเจโตสมาธิ เมื่อจิตตั้งมั่นแล้ว ย่อมตามระลึกถึง | |
| 15,0031,020,ขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนนั้นได้ หลังแต่นั้นไประลึกถึงไม่ได้. เขา | |
| 15,0031,021,จึงกล่าวอย่างนี้ว่า ท่านพวกเทวดาผู้มิใช่เหล่า <B>มโนปโทสิกะ</B> ย่อมไม่มัว | |
| 15,0031,022,เพ่งโทษกันและกันเกินควร เมื่อไม่มัวเพ่งโทษกันแลกันเกินควร ก็ไม่ | |
| 15,0031,023,คิดมุ่งร้ายกันและกัน เมื่อต่างไม่คิดมุ่งร้ายกันและกันแล้ว ก็ไม่ลำบาก | |
| 15,0031,024,กายไม่ลำบากใจ พวกนั้นจึงไม่จุติจากชั้นนั้น เป็นผู้เที่ยง ยั่งยืน คงทน | |