15/150037.csv

Book,Page,LineNumber,Text
15,0037,001,คำว่า <B>สุนกฺขตฺโต  ลิจฺฉวิปุตฺโต</B>  ได้แก่  พระราชโอรสของ    
15,0037,002,กษัตริย์ลิจฉวี  ทรงพระนามว่า สุนักขัตตะ.  ได้ยินว่า   พระราชโอรสพระ
15,0037,003,องค์นั้นเป็นสหายคฤหัสถ์ขอฉันนปริพาชกนั้น       ได้เสด็จมาสู่สำนักของ
15,0037,004,ปริพาชกนั้น ในบางครั้งบางคราว.    คำว่า <B>ปจฺจกฺขาโต</B>  ได้แก่   บอกคืน
15,0037,005,คือสละ  ละทิ้ง  ด้วยกล่าวถ้อยคำอย่างนี้ว่า  ข้าแต่ท่านผู้เจริญ  บัดนี้   ข้าพเจ้า 
15,0037,006,บอกคืนพระผู้มีพระภาค   บัดนี้   ข้าพเจ้าจะไม่ขออยู่  อุทิศพระผู้มีพระภาค
15,0037,007,เจ้า.   คำวา <B>ภควนฺตํ  อุทฺทิสฺส</B> ได้แก่  แสดงอ้างอย่างนี้ว่า    พระผู้มีพระ
15,0037,008,ภาคเป็นศาสดาของเรา   เราจะปฏิบัติตามโอวาทของพระผู้มีพระภาค.
15,0037,009,คำว่า  <B>โกสนฺโต  กํ</B>  ความว่าพระผู้มีพระภาค  ทรงแสดงว่า   ผู้ขอ
15,0037,010,พึงบอกคืนผู้ถูกขอ  หรือว่าผู้ถูกขอพึงผู้ขอแต่ว่าเธอมิใช่ทั้งผู้ขอและ
15,0037,011,ผู้ถูกขอ   ดูก่อนโมฆบุรุษ   เมื่อเป็นเช่นนี้  เธอจะเป็นใคร  บอกคืนใครเล่า.
15,0037,012,คำว่า <B>ปสฺส  โมฆปุริส</B> แปลว่า   ดูก่อนโมฆบุรุษ  เธอจงดู. คำว่า   <B>ยาวญฺจ
15,0037,013,เต  อิทํ  อปรทิธํ</B>   แปลว่า เรื่องนี้    เป็นความผิดของเธอมากเพียงใด.   พระ
15,0037,014,ผู้มีพระภาคทรงแสดงว่า   เราขอยกโทษที่มีอยู่อย่างนี้ว่า เธอมีความผิดเพียง
15,0037,015,ใด  ก็มีโทษเพียงนั้น.
15,0037,016,บทว่า  <B>อุตฺตริมนุสฺสธมฺมา</B>   แปลว่า   ยิ่งยวดกว่าธรรมของมนุษย์
15,0037,017,ได้แก่ศีล  ๕  และศีล  ๑๐.  บทว่า  <B>อิทฺธิปาฏิหาริยํ</B>  ได้แก่  ปาฏิหาริย์
15,0037,018,เป็นฤทธิ์.  บทว่า  กเต  วา แปลว่า  ได้ทำแล้วก็ตาม.  บทว่า  <B>ยสฺสตฺถาย</B>
15,0037,019,ได้แก่  เพื่อประโยชน์แห่งความสิ้นทุกข์ใด.        ด้วยคำว่า   <B>โส  นิยฺยาติ
15,0037,020,ตกฺกรสฺส</B>   พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถามว่า   ธรรมนั้นย่อมไป    คือเป็นไป 
15,0037,021,เพื่อความสิ้นทุกข์ในวัฏฏะทั้งปวง        ได้แก่เพื่อทำให้แจ้งซึ่งอมตนิพพาน
15,0037,022,แก่ผู้กระทำตามธรรมนั้น     คือผู้กระทำตามธรรมที่เราแสดงไว้  ได้แก่บุคคล
15,0037,023,ผู้ปฏิบัติชอบ.  หรือด้วยคำว่า  <B>ตตฺร  สุนกฺขตฺต</B>  เป็นต้น  พระผู้มีพระภาค  
15,0037,024,เจ้าทรงแสดงความไร้ประโยชน์แห่งปาฏิหาริย์ว่า   ดูก่อนสุนักขัตตะเมื่อธรรม