| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 15,0049,001,คฤหบดีเหล่านั้น ท่านจึงเรียกว่า <B>เนจยิกา.</B> บทว่า <B>อเนกสหสฺสา</B> ได้ แก่ | |
| 15,0049,002,คำนวนไม่ได้ แม้ด้วยจำนวนพัน. ได้ยินว่า บุคคลอื่นเว้นสุนักขัตตะย่อม | |
| 15,0049,003,ไม่สามารถให้บริษัทใหญ่ประชุมกันได้อย่างนี้ เพราะเหตุนั้นนั่นแล พระ | |
| 15,0049,004,ผู้ มีพระภาคเจ้าได้พาสุนักขัตตะเที่ยวไป ตลอดกาลประมาณเท่านี้. ความ | |
| 15,0049,005,สะดุ้งแห่งจิต ชื่อว่าภัย ความหวั่นไหวแห่งสรีระทุกส่วน ชื่อว่า <B>ฉมฺภิตตฺตํ.</B> | |
| 15,0049,006,การที่เส้นขนทั้งหลายชูชันขึ้น ชื่อว่า โลมหํโส. ได้ยินว่า <B>อเจลกชื่อว่า | |
| 15,0049,007,ปาฏิกบุตร</B> คิดว่า เราได้กล่าวถ้อยคำใหญ่ยิ่ง ทำผิดกับบุคคลผู้เลิศในโลก | |
| 15,0049,008,กับทั้งเทวโลก ความเป็นพระอรหันต์หรือเหตุแห่งการกระทำปาฏิหาริย์ | |
| 15,0049,009,ไม่มีภายในเราเลย ส่วนพระสมณโคดม จักกระทำปาฏิหาริย์ เมื่อเป็นเช่น | |
| 15,0049,010,นั้น มหาชนเห็นปาฏิหาริย์ของพระสมณโคดมนั้นแล้ว จักเบียดเบียนด้วย | |
| 15,0049,011,เครื่องประหารมี ท่อนไม้ ก้อนดิน และอาชญาเป็นต้น ด้วยกล่าวว่า บัดนี้ | |
| 15,0049,012,ท่านไม่สามารถทำปาฏิหาริย์ได้ เพราะเหตุไรจึงไม่รู้ประมาณตัวเอง มา | |
| 15,0049,013,ตั้งตัวเป็นคู่ต่อสู้กับบุคคลชั้นเลิศในโลก แสดงกิริยารุกราน. เพราะฉะนั้น | |
| 15,0049,014,ความกลัว ความหวาดกลัวหรือความขนพองสยองเกล้าจึงได้เกิดขึ้นแก่เขา | |
| 15,0049,015,เพราะสดับข่าวการประชุมกันของมหาชนและการเสด็จมาของพระผู้มีพระ | |
| 15,0049,016,ภาคเจ้า. อเจลกปาฏิกบุตรนั้น ใคร่จะพ้นจากทุกข์นั้น จึงได้ไปอาราม | |
| 15,0049,017,ของปริพาชกชื่อว่า <B>ติณฑุกขาณุ.</B> เพื่อจะแสดงเนื้อความนั้น พระธรรม | |
| 15,0049,018,สังคาหกจารย์จึงกล่าวว่า <B>อถ โจ ภคฺคว</B> เป็นต้น. | |
| 15,0049,019,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>อุปสงฺกมิ</B> ความว่า <B>อเจลกชื่อว่าปาฏิก- | |
| 15,0049,020,บุตร</B> มิได้เข้าไปหาอย่างเดียว ก็ครั้นเข้าไปแล้ว ก็เข้าไปยังอารามของปริ- | |
| 15,0049,021,พาชกไกลได้กึ่งโยชน์ ยังไม่ได้ความสบายใจ จึงเข้าไปทางด้านริมสุดของ | |
| 15,0049,022,อาราม เลือกได้สถานที่เป็นป่ารกแห่งหนึ่ง ที่ริมอาราม นั่งบนแผ่นหิน. | |
| 15,0049,023,ครั้งนั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงดำริว่า ถ้าอเจลกปาฏิกบุตรนี้เป็นคนพาล | |
| 15,0049,024,เชื่อคำของคนบางคน พึงมาในสถานที่นี้ไซร้ คนพาลจงอย่าฉิบหายเลย จึง | |