| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 16,0048,001,คือในการเข้าอุโบสถอันต่างด้วยวัน ๑๔ ค่ำเป็นต้น. บทว่า <B>มตฺเตยฺยตาย</B> | |
| 16,0048,002,คือในวัตรอันควรทำแก่มารดา. แม้ในบทที่เหลือก็มีนัยนี้แหละ. บทว่า | |
| 16,0048,003,<B>อญฺตรญฺตเรสุ จ</B> คือในกุศลธรรมเห็นปานนี้อื่นๆ. ในบทว่า <B>อธิ- | |
| 16,0048,004,กุสเลสุ</B> นี้ อธิบายว่า กุศลมีอยู่ อธิกุศลมีอยู่ กามาวจรกุศลแม้ทั้งหมดก็ชื่อ | |
| 16,0048,005,ว่าเป็นกุศล รูปาวจรเป็นอธิกุศล แม้ทั้งสองนั้นก็ชื่อว่าเป็นกุศล อรูปาวจร | |
| 16,0048,006,เป็นอธิกุศล แม้ทั้งหมดเหล่านั้น ก็ชื่อว่าเป็นกุศล กุศลอันเป็นปัจจัยแห่ง | |
| 16,0048,007,การได้สาวกบารมี เป็นอธิกุศล อธิกุศลแม้เหล่านั้นก็ชื่อว่า เป็นกุศล กุศล | |
| 16,0048,008,อันเป็นปัจจัยแห่งการได้ปัจเจกโพธิ เป็นอธิกุศล อธิกุศลแม้เหล่านั้นก็ชื่อว่า | |
| 16,0048,009,เป็นกุศล แต่กุศลอันเป็นปัจจัยแห่งการได้สัพพัญญุตญาณ ท่านประสงค์ว่า | |
| 16,0048,010,เป็นอธิกุศลในที่นี้ พระตถาคตได้เป็นผู้ยึดมั่น เป็นผู้ยึดมั่นไม่ถอยหลัง | |
| 16,0048,011,ในธรรมเป็นอธิกุศลเหล่านั้น ในบทนี้ว่า <B>เพราะกรรมนั้น ตนกระทำ | |
| 16,0048,012,สั่งสม</B> อธิบายว่า กรรมที่ตนทำแม้คราวเดียวก็เป็นอันกระทำเหมือนกัน | |
| 16,0048,013,แต่เพราะทำเนือง ๆ เป็นกรรมอันตนสั่งสม. บทว่า <B>เพราะกรรม ที่พอก | |
| 16,0048,014,พูน</B> คือ กรรมที่ตนทำอันเป็นกอง ท่านกล่าวว่า พอกพูน พระผู้มี- | |
| 16,0048,015,พระภาคเจ้าเมื่อจะทรงกล่าวบทว่า เพราะกรรมอันพอกพูน จึงทรงแสดง | |
| 16,0048,016,ว่า เมื่อเราทำกรรม จักรวาลคับแคบนัก ภวัคคพรหมต่ำนัก กรรมอันเรา | |
| 16,0048,017,พอกพูนไว้อย่างนี้. บทว่า <B>เพราะไพบูลย์</B> คือ เพราะไม่มีประมาณ พระผู้มี- | |
| 16,0048,018,พระภาคเจ้าทรงแสดงว่า กรรมที่เราทำไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ. บทว่า | |
| 16,0048,019,<B>ย่อมถือเอายิ่งคือย่อมครอบงำ</B> อธิบายไว้ว่า ได้ยิ่งกว่าเทวดาทั้งหลาย | |
| 16,0048,020,เหล่าอื่น. บทว่า <B>ได้เฉพาะ</B> คือบรรลุ. | |
| 16,0048,021,บทนี้ว่า <B>ด้วยฝ่าพระบาททุกส่วน</B> เป็นคำพิสดารของบทว่า ทรง | |