| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 17,0021,001,อาการะ นิทัสสนะ อวธารณะ ใน ๓ อย่างนั้น พระอานนท์แสดงความ | |
| 17,0021,002,นี้ด้วย <B>เอวํ</B> ศัพท์ ซึ่งมีอาการะเป็นอรรถว่า ใคร ๆ สามารถจะทราบ | |
| 17,0021,003,พระดำรัสของ<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>พระองค์นั้น ซึ่งละเอียดอ่อนด้วยนัย | |
| 17,0021,004,ต่าง ๆ เกิดขึ้นด้วยอัธยาศัยอันกว้างขวางสมบูรณ์ด้วยอรรถและพยัญชนะมี | |
| 17,0021,005,ปฏิหาริย์หลากหลาย ลึกซึ้งโดยธรรม โดยอรรถ โดยเทศนา แล | |
| 17,0021,006,โดยปฏิเวธ มาสู่โสตประสาทของสัตว์ทั้งปวง โดยสมควรแก่ภาษาของ | |
| 17,0021,007,ตน ๆ โดยประการทั้งปวง และทั้งให้เกิดความอยากฟังโดยเต็มกำลัง | |
| 17,0021,008,ข้าพเจ้าได้ฟังมาแล้วอย่างนี้ คือ แม้ข้าพเจ้าได้ฟังมาแล้วด้วยอาการ | |
| 17,0021,009,อย่างหนึ่ง. <B>พระอานนทเถระ</B>เมื่อจะออกตัวด้วยอรรถว่า ชี้แจงว่า ข้าพเจ้า | |
| 17,0021,010,ไม่ใช่สยัมภู สูตรนี้ข้าพเจ้าไม่ได้ทำให้แจ้ง จึงแสดงสูตรทั้งสิ้นที่จะต้อง | |
| 17,0021,011,กล่าวในบัดนี้ว่า ข้าพเจ้าได้ฟังอย่างนี้ คือว่า แม้ข้าพเจ้าได้ฟังมาแล้ว | |
| 17,0021,012,อย่างนี้. <B>พระอานนทเถระ</B>เมื่อจะแสดงกำลัง คือความทรงจำของตนที่ | |
| 17,0021,013,สมควรแก่ภาวะที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสรรเสริญอย่างนี้ว่า ภิกษุ | |
| 17,0021,014,ทั้งหลาย บรรดาภิกษุสาวกของเราที่ทรงพหูสูต คือ<B>อานนท์</B> บรรดา | |
| 17,0021,015,อุปัฏฐาก ที่มีคติ มีสติ มีธิติ คือ<B>อานนท์</B> และที่พระธรรมเสนาบดีสรรเสริญ | |
| 17,0021,016,อย่างนี้ว่า <B>ท่านอานนท์</B> ฉลาดในอรรถ ในธรรม ในพยัญชนะ ในภาษา | |
| 17,0021,017,และในอักษร เบื้องต้นและเบื้องปลาย ยังสัตว์ทั้งหลายเกิดความอยากฟัง | |
| 17,0021,018,ด้วยอรรถว่า อวธารณะ ว่าข้าพเจ้าได้ฟังมาเท่านี้ และสูตรนั้นแล ไม่ | |
| 17,0021,019,ยิ่งไม่หย่อน โดยอรรถหรือพยัญชนะ พึงเห็นว่าอย่างนี้เท่านั้น ไม่พึงเห็น | |
| 17,0021,020,เป็นอย่างอื่น ดังนี้. | |
| 17,0021,021,<B>เม</B> ศัพท์ ปรากฏในอรรถ ๓ อย่าง. จริงอย่างนั้น <B>เม</B> ศัพท์ | |
| 17,0021,022,นั้นมีความหมายว่า <B>มยา</B> (อันเรา) ในประโยคเป็นต้นว่า โภชนะที่ | |