19/190015.csv

Book,Page,LineNumber,Text
19,0015,001,ได้ยินว่าท่านพระอนุรุทธะได้มีความดำริอย่างนี้ว่า  เรา ๓ คนอยู่พร้อมเพรียง
19,0015,002,กันก็จักไม่มี  เราจักพาเอามิตรเป็นที่รักไปทำการต้อนรับ พระผู้มีพระภาคเจ้า
19,0015,003,เป็นที่รักของเราฉันใด  ก็เป็นที่รักแม้ของสหายของเราฉันนั้น ดังนี้ เป็นผู้ใคร่
19,0015,004,จะทำการต้อนรับ พร้อมด้วยปิยมิตรเหลานั้น จึงไม่ทำด้วยตนเอง เข้าไปเฝ้า
19,0015,005,ส่วนอาจารย์บางพวกกล่าวว่า  ทางเป็นที่เสร็จมาของพระผู้มีพระภาคเจ้า
19,0015,006,มีอยู่ในที่สุดแห่งที่จงกรม  ใกล้ประตูบรรณศาลาของพระเถระเหล่านั้น
19,0015,007,เพราะฉะนั้นพระเถระจึงไปให้สัญญาแก่พระเถระเหล่านั้น.บทว่า <B>อภิกฺกมถ</B>
19,0015,008,แปลว่า มาทางนี้เถิด.  บทว่า  <B>ปาเท ปกฺขาเลสิ</B>  ความว่า พระเถระถือเอาน้ำสี
19,0015,009,แก้วมณีด้วยมือดุจตาข่ายคล้ายประทุมที่แย้ม  รดน้ำที่หลังพระบาททั้ง  ๒
19,0015,010,มีสีดุจทองคำ ชำระขัดสีพระบาท  ธุลีมิได้ต้องพระวรกายของพระพุทธเจ้า.
19,0015,011,ถามว่า เพราะเหตุอะไร จึงต้องล้าง. ตอบว่า เพื่อกำหนดฤดูของพระวรกาย
19,0015,012,และเพื่อให้จิตของภิกษุเหล่านั้นร่าเริง  จิตของภิกษุเหล่านั้น เอิบอิ่มด้วย
19,0015,013,โสมนัสอันมีกำลังว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงล้างพระบาทด้วยน้ำที่เรานำมา
19,0015,014,แล้ว ได้ทรงทำการใช้สอย  ดังนี้ เพราะฉะนั้น  จึงล้าง.
19,0015,015,บทว่า  <B>อายสฺมนฺตํ  อนุรุทฺธํ  ภควา  เอตทโวจ</B>  ความว่า  ได้ยิน
19,0015,016,ท่านพระอนุรุทธะนั้น เป็นผู้แก่กว่าภิกษุเหล่านั้น เมื่อทำการสงเคราะห์แก่
19,0015,017,ท่านอนุรุทธะนั้น เป็นทำแก่ท่านที่เหลือด้วย เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า
19,0015,018,ได้ตรัสคำเป็นต้นนี้ว่า  <B>กจฺจิ  โว  อนุรุทฺธา</B>  ดังนี้ เพราะพระเถระองค์เดียว.
19,0015,019,บรรดาบทเหล่านั้นบทว่า <B>กจฺจิ</B> เป็นนิบาต  ลงในอรรถว่า  คำถาม. บทว่า
19,0015,020,โว เป็นฉัฏฐีวิภัติ.   มีอธิบายว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถามถึงภิกขาจารวัตร
19,0015,021,ว่า ดูก่อน อนุรุทธะ นันทิยะ กิมพิละ พวกเธอพออดทนได้หรือ อิริยาบถของ
19,0015,022,พวกเธอทนได้หรือ พอให้เป็นไปได้หรือ พวกเธอพอยังชีวิตให้เป็น คือสืบต่อไป
19,0015,023,หรือ ไม่ลำบากด้วยก้อนข้าว บิณฑบาตหรือ พวกเธอหาก้อนข้าวได้ง่าย
19,0015,024,หรือ พวกมนุษย์เห็นพวกเธอมาพร้อมกันแล้ว จึงสำคัญข้าวยาคูกระบวย