19/190017.csv

Book,Page,LineNumber,Text
19,0017,001,ชื่อว่าเมตตากายกรรมต่อหน้า.  เมื่อคนหนึ่งหลีกไป  เก็บเสนาะบริขารที่เขา
19,0017,002,เก็บไว้ไม่ดี  หรือว่าเฝ้าที่ดูที่ควรเฝ้า  ชื่อว่าเมตตากายกรรมลับหลัง.  เมื่ออยู่
19,0017,003,ร่วมกัน ชื่อว่า  เมตตาวจีกรรมต่อหน้า ย่อมมีในการทำมีอาทิอย่างนี้ว่า
19,0017,004,สัมโมทนีกถาอันไพเราะ ปฏิสันถาร สาราณียกถา   ธรรมกถา  สรภัญญะ
19,0017,005,ถามปัญหาตอบปัญหากับพระเถระทั้งหลาย.     ก็เมื่อพระเถระหลีกไป
19,0017,006,กล่าว  มีอาทิว่า พระนันทิเถระ พระกิมพิลเถระ  เป็นสหายที่รักของ 
19,0017,007,เรา  ถึงพร้อมด้วยศีลอย่างนี้  ถึงพร้อมด้วยอาจาระอย่างนี้   ชื่อว่า  เมตตา
19,0017,008,วจีกรรมลับหลัง.  ก็เมื่อประมวลมาอย่างนี้ว่า  ขอพระนันทิยเถระ กิมพิลเถระ 
19,0017,009,ผู้เป็นปิยมิตรของเรา  จงเป็นผู้ไม่มีเวร จงเป็นไม่เบียดเบียน จงเป็นผู้มี
19,0017,010,ความสุขเถิด  ดังนี้ชื่อว่า  เมตตามโนกรรมทั้งต่อหน้า  ทั้งลับหลัง
19,0017,011,บทว่า  <B>นานา  หิ โข  โน  ภนฺเต  กายา</B>  ความว่า  ใคร ๆ ไม่อาจทำกาย
19,0017,012,ให้รวมกันได้  เหมือนขยำแป้ง  และดินเหนียว.  บทว่า  <B>อกญฺจ  ปน  มญฺเจิตฺตํ</B>
19,0017,013,ท่านแสดงว่า  ส่วนจิตของพวกข้าพระองค์  ชื่อว่า  เป็นอย่างเดียวกัน  เพราะ
19,0017,014,อรรถว่ารวมกัน ไม่ขาดสูญ  ไม่ปราศจากกัน พร้อมเพรียงกัน ถามว่า
19,0017,015,ก็ภิกษุเหล่านั้น  เก็บจิตของตน  ประพฤติตามอำนาจจิตของท่าน นอกนี้
19,0017,016,อย่างไร.  ตอบว่า สนิมขึ้นในบาตรของภิกษุรูปหนึ่ง  จีวรของภิกษุรูปหนึ่ง
19,0017,017,เศร้าหมอง  บริภัณฑกรรมย่อมมีแก่ภิกษุรูปหนึ่ง. บรรดาภิกษุเหล่านั้น
19,0017,018,สนิมขึ้นที่บาตรของผู้ใด  เมื่อผู้นั้น  บอกว่า  ดูก่อนผู้มีอายุ  สนิมขึ้นที่บาตรของผม
19,0017,019,ควรสุม  ดังนี้  พวกนอกนี้  ไม่พูดว่าจีวรของผมเศร้าหมอง  ควรซัก  เครื่องใช้
19,0017,020,ของผมควรกระทำ   ดังนี้แล้ว   เข้าป่านำฟืนมาตัดเป็นท่อนไว้บนบาตร
19,0017,021,สุมบาตรแล้ว ต่อมาก็ซักจีวรบ้าง  ทำของใช้บ้าง.  เมื่อรูปใดรูปหนึ่งบอกก่อน
19,0017,022,ว่า   ดูก่อนผู้มีอายุ  จีวรของผมเศร้าหมองควรซัก  บรรณศาลาของผมทรุด-
19,0017,023,โทรมควรซ่อมใหม่  ดังนี้  มีนัยเหมือนกัน.  บทว่า  <B>สาธุ  สาธุ  อนุรุทฺธา</B>
19,0017,024,ความว่า เมื่อภิกษุกราบทูลในหนหลังว่า  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  พวกข้าพระองค์