|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
19,0020,001,เป็นวันธัมมัสสวนะตามปกติก่อน พระเถระทั้ง ๒ รูปอาบน้ำในเวลายังไม่มืด
|
|
19,0020,002,มากนัก ทุกๆวัน ทำข้อนั้นไม่ให้ขาด ย่อมไปยังที่พักของพระอนุรุทธเถระ.
|
|
19,0020,003,พระเถระแม้ทั้ง ๓ รูป นั่ง ณ ที่นั้น ถามปัญหาตอบปัญหา กันและกันใน
|
|
19,0020,004,พระไตรปิฎก ปิฎกใดปิฎกหนึ่ง เมื่อพระเถระเหล่านั้นกระทำอยู่อย่างนี้จน
|
|
19,0020,005,อรุณขึ้น. บทว่า <B>กจฺจิ ปน โว อนุรุทฺธา อปฺปมตฺตา อาตาปิโน ปหิตตฺตา วิหรถ</B>
|
|
19,0020,006,นี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสหมายถึงข้อนั้น.
|
|
19,0020,007,พระเถระถูกพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถามลักษณะของความไม่
|
|
19,0020,008,ประมาทแล้วตอบลักษณะของความไม่ประมาทถวายในที่ตั้งแห่งความประมาท
|
|
19,0020,009,ด้วยคำมีประมาณเท่านี้ว่า คือ เวลาเข้าไปที่ภิกขาจาร เวลาออกไป การนุ่ง
|
|
19,0020,010,สบง การห่มจีวร การเที่ยวไปเพื่อบิณฑบาต ภายในหมู่บ้าน ธรรมกถา
|
|
19,0020,011,อนุโมทนา การออกจากหมู่บ้านแล้วทำภัตตกิจ การล้างบาตร เก็บ
|
|
19,0020,012,บาตรและจีวรให้เรียบร้อย เหล่านี้เป็นที่ทำให้เนิ่นช้า สำหรับ ภิกษุ
|
|
19,0020,013,เหล่าอื่น เพราะฉะนั้น พระเถระเมื่อแสดงว่า ขึ้นชื่อว่าเวลาประมาท
|
|
19,0020,014,ย่อมไม่มีแก่เรา เพราะปล่อยที่ประมาณเท่านี้ได้แล้ว จึงตอบลักษณะของ
|
|
19,0020,015,ความไม่ประมาทถวายในที่ตั้งแห่งความประมาท
|
|
19,0020,016,ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า ประทานสาธุการแก่พระเถระนั้นแล้ว
|
|
19,0020,017,เมื่อจะตรัสถามปฐมฌานจึงตรัสอีกว่า <B>อตฺถิ ปน โว</B> ดังนี้ เป็นต้น. บรรดาบท
|
|
19,0020,018,เหล่านั้น บทว่า <B>อุตฺตริมนุสสธมฺมา</B> คือ ธรรมอันยิ่งกว่าธรรมของมนุษย์.
|
|
19,0020,019,บทว่า <B>อลมริยาณทสฺสนวิเสโส</B> ได้แก่ คุณวิเศษคือญาณทัสสนะ สามารถ
|
|
19,0020,020,ทำความเป็นพระอริยะบทว่า <B>กึ หิ โน สิยา ภนฺเต</B> ความว่า เพราะเหตุไร
|
|
19,0020,021,คุณวิเศษที่บรรลุแล้ว จักไม่บรรลุเล่า.บทว่า <B>ยาวเทว</B> คือ เพียงใดนั่นเอง.
|
|
19,0020,022,เมื่อการบรรลุปฐมฌานที่พระเถระตอบชี้แจงแล้ว อย่างนี้ พระผู้มีพระภาค-
|
|
19,0020,023,เจ้าเมื่อตรัสถามทุติฌานเป็นต้น จึงตรัสว่า <B>เอตสฺ ส ปน โว</B> ดังนี้. บรรดา
|
|
19,0020,024,บทเหล่านั้น บทว่า <B>สมติกฺกมาย</B> คือ เพื่อความก้าวล่วง.บทว่า <B>ปฏิปสฺสทฺธิยา</B>
|
|
|